Στο νέο τεύχος του Omikron που κυκλοφορεί αυτή την Κυριακή μαζί με τον Φιλελεύθερο, η Χριστιάνα Αριστοτέλους δύο μήνες μετά που πήρε για πρώτη φορά στην αγκαλιά την κόρη της, επιλέγει το Omikron για να δώσει την πρώτη της συνέντευξη και εξομολογείται πόσο φοβήθηκε αλλά και το πώς ένιωσε τη στιγμή που επιτέλους αγκάλιασε για πρώτη φορά την κόρη της κλαίγοντας. Όπως πάντα, η Αριστοτέλους μιλά ειλικρινά και αυθόρμητα.

Την ώρα που γεννήθηκε δεν την είδα γιατί ήμουν με ολική νάρκωση. Αυτό με πείραξε, γι’αυτό έκλαιγα με ότιδηποτε.

Έκλαιγες γιατί ένιωθες ανεπαρκής;

Ήμουν ευάλωτη. Ήρθε κόσμος στην κλινική και εγώ δεν το θυμόμουν γιατί ήμουν αλλού από τα φάρμακα από τη ζάλη.
Δεν μπορούσα να σταθώ στα πόδια μου. Θυμάμαι τον γιατρό μου που μου είπε ότι πρέπει να σηκωθω γιατί ήταν επικίνδινο για θρόμβωση. Ένα βραδυ από το πείσμα και την επιμονή δεν ξάπλωσα ούτε ένα δευτερολεπτο. Πήγαινα πάνω κάτω στο δωμάτιο, κρατώντας τα επιπλα διπλωμένη από τους πόνους. Έλεγα θα περαπτήσω, δεν θα το αφήσω. Περπατούσα λιγάκι, καθόμουν έκλαιγα και ξανασηκωνόμουν.