Παίρνω μια σύνταξη που μου την έχουν πετσοκόψει πάνω από το μισό. Δεν μπορώ να ανταποκριθώ στις υποχρεώσεις μου. Το κομπόδεμά μου είμαι εγώ, τα παιδιά μου και οι μνήμες μου. Η περιουσία μου είμαι εγώ ο ίδιος. Πέρασα μια ζωή που ζητούσα τον τάδε ηθοποιό, τον τάδε χορογράφο, ζητούσα και δημιουργούσα ομάδες όπως στο “Underground”, όπου δημιούργησα 19 ομάδες με 90 ηθοποιούς. Δημιουργούσα τις συνθήκες για να στεγαστούν άλλοι.
Τώρα πια έχω την ανάγκη μέσα από το “Underground” και την πώλησή του, όχι να ζητάω, να ζητιέμαι. Όποιος θέλει με παίρνει τηλέφωνο να σκηνοθετήσω ή να παίξω. Έχω ανάγκη να ζητιέμαι, έχω ανάγκη τη ζήτησή μου. Δεν τα βγάζω πέρα. Δεν μπορώ π.χ. με 1000 ευρώ να καλύψω υποχρεώσεις 2500 ευρώ. Ούτε με θαύματα δεν σώζεται το πράγμα. Και ξέρετε ποιο είναι αυτό που με τρελαίνει; Το ότι μου χρωστάνε», λέει μεταξύ άλλων ο Κώστας Αρζόγλου.
