Εδώ και περίπου 1 χρόνο είμαι ερωτευμένη με έναν συνάδελφο μου, δουλεύουμε σε εταιρεία, είχαμε κάτι ελεύθερο για περίπου 5 με 6 μήνες, είχαμε πει μόνο σεξ, αλλά βγαίναμε και για φαγητό, κοιμόμασταν μαζί, γνώρισα και φίλους του. Κάποια στιγμή, απλά μου είπε ότι πρέπει να σταματήσει αυτό. Και κόψαμε για λίγο, και ξαναβρεθήκαμε πάλι, και ξανακόψαμε και ξανά μετά από καιρό βρεθήκαμε. Γενικά δεν ήθελε σχέση, ούτε εγώ. Αλλά τον ερωτεύτηκα. Εκείνος έδειχνε γενικά ενδιαφέρον, με πειράζει τώρα, με κοιτάει γελάει, μου κάνει πλάκες ενώ ξέρει ότι αυτό μόνο να με ξεκόψει δεν μπορεί από αυτόν.
Εν τέλει, εδώ και 6 μήνες περίπου δεν έχουμε ξανακάνει κάτι, αλλά δεν μπορώ να τον ξεχάσω. Αρχικά δεν θέλω. Γιατί τον θέλω. Αλλά πόσο καιρό να βασανίζομαι έτσι; Αφού δεν με θέλει. Τι μπορώ να κάνω; Σκέφτηκα να του δώσω κάτι γράμματα που γράφω εδώ και καιρό για το πώς νιώθω και να τελειώσει εκεί. Αλλά πρέπει να μάθει τόσο πολλά, ενώ δεν ενδιαφέρεται; Διαβάστε παρακάτω…
Στο ερώτημα απαντά η ψυχολόγος Ζωή Στραβοπόδη, τηλ. 6972462110, email: z.stravopodi@gmail.com, website: www.psychotherapy4all.gr:
Τι να σας πω τώρα εσάς πέρα από ένα «έτσι είναι ο έρωτας»;! Ο ερωτευμένος άνθρωπος και βασανίζεται και ταλαιπωρείται και, όπως κι εσείς αναφέρετε με σαφήνεια στο μήνυμά σας («δεν θέλω να τον ξεχάσω γιατί τον θέλω») το κάνει αυτό οικειοθελώς.
Είναι απόλυτα φυσιολογικό και υγιές αυτό που σας συμβαίνει, είστε 24 ετών, παρότι έχουν περάσει 6 μήνες το συναίσθημά σας συνεχίζει να τροφοδοτείται μέσα από το καθημερινό φλερτ με αυτό το άτομο (ο έρωτας άλλωστε μπορεί να υπάρχει σε φαντασιακό επίπεδο για όσο του επιτρέψουμε και για όσο το έχουμε ανάγκη) και γενικά έχετε εμπλακεί σε μια ιστορία που πέρα από βάσανο αντιπροσωπεύει για εσάς κάτι όμορφο που σας έχει συνεπάρει. Αυτά έχει ο έρωτας, αυτά έχει η ζωή.
Δε νομίζω ότι για να αντιμετωπίσετε μια τέτοια κατάσταση χρειάζεστε τη συνδρομή ψυχολόγου παρά μόνο τις φίλες σας και λίγη υπομονή. Να είστε σίγουρη ότι είτε ο χρόνος, είτε ένας καινούριος έρωτας, θα ξεθωριάσουν αργά ή γρήγορα τα συναισθήματά σας για αυτό τον άνθρωπο. Μέχρι να γίνει αυτό απολαύστε τις παράλογες (μαζοχιστικές) απολαύσεις που προσφέρει ο έρωτας χωρίς ανταπόκριση!
Όσον αφορά τα γράμματα, φυσικά και μπορείτε να του τα δώσετε, δεν ξέρω αν αυτό θα αλλάξει κάτι στη στάση του (μάλλον όχι, αλλά ποτέ δεν ξέρεις), αλλά το σίγουρο είναι ότι με όσο λιγότερα απωθημένα κλείνουμε μια σχέση τόσο καλύτερο είναι για εμάς τους ίδιους!