Συγκλονισμένο είναι το Πανελλήνιο από τον ξαφνικό θάνατο του νεαρού ντράμερ Νίκου Παπαδάκη, μετά από ανακοπή καρδιάς!
“Εδώ είμαστε όλοι απόψε…. οι συνάδελφοι σου …οι φίλοι σου …Κανένας μας δεν το πιστεύει ότι έφυγες.. Καλό ταξίδι Νίκο….πάντα στις καρδιές μας …το παιδί που πάντα χαμογελούσε….τι να πρωτοθυμηθώ”
Πολλές κουβέντες στενάχωρες. Κουβέντες πένθιμες. Αλλά και άλλες που περιγράφουν μια γεμάτη ζωή, παρά την πίεση την ένταση και το άγχος.
Ο ντράμερ Νίκος Παπαδάκης έφυγε από την ζωή πριν από μερικές ώρες από ανακοπή καρδιάς και εκατοντάδες φίλοι του στέλνουν μηνύματα και τον αποχαιρετούν στα σόσιαλ μίντια.
Πάρτε μια γεύση
“ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΟΓΙΑ. ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΠΟΥ ΠΕΦΤΟΥΝ ΑΥΤΟΜΑΤΩΣ ΜΑΡΤΥΡΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ…… Νικόλα ΕΦΥΓΕΣ ΠΟΛΥ ΝΩΡΙΣ ΦΙΛΕ….ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ….. ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΥΝΑΔΕΦΛΟΣ ΝΑ ΜΕ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΗΔΕΙΑΣ ….” “Κιθαρίστας εσυ τότε ,τύμπανα εγώ,πριν καμία 20 άρια χρόνια στην σχολή ,μαεστρο με ανεβοκαταβαζες ,και όταν ξαναβρεθηκαμε πριν λίγα χρόνια στις Σπέτσες μόνο που δεν πηδηξες πάνω από τα τύμπανα για να με αγκαλιάσεις ξαναλεγοντας με μαέστρο μου που χάθηκες !!!!
Ρε φίλε με έκανες και έκλαψα βραδιάτικα,εσυ που πάντα γελαγες και που δεν υπήρχε άνθρωπος που να μην σε αγαπαγε…,δεν προλάβαμε να ξαναπαιξουμε μαζί παρότι στο είχα υποσχεθεί ρε φίλε, το σολαρες τόσο πολύ που δεν σε έφτανε κανένας…,γεια σου Μαέστρο μου… !!!” “Μια από τις μέρες της μίξης μπήκες μέσα βιαστικός. Θα πήγαινες τον Χάρλεϊ για τρέξιμο ακούς για λίγο και λες : το hi hat me λίγο ΝΤΙΣΤΟΡΣΙΟΝ θα είναι πένα…και φεύγεις και έρχεσαι πίσω και λες γελώντας βασικά περάστε τα πάντα μέσα από ΝΤΙΣΤΟΡΣΙΟΝ….αυτός ήσουν χαβαλές ευχάριστος που έστω και λίγο θα έβαζες κάτι από την ψυχούλα σου στην μουσική του κάθε συνεργάτη σου …..Σε ευχαριστώ για όλα όσα έκανες για εμάς. Καλό ταξίδι φίλε!” “Και κάπως έτσι, εντελώς ξαφνικά, μπαίνουν οι τίτλοι τέλους…
Εδώ με κοιτάει και τον κοιτάω νιώθοντας και οι δύο ότι κάνουμε το σωστό και ότι πράττουμε αυτό για το οποίο ζούμε. Δεν ήξερα όμως ότι θα με άφηνε πρώτος. Αυτό το τόσο καλό παιδί, ο εξαιρετικός μουσικός και ο άνθρωπος που περάσαμε σχεδόν δύο χρόνια μαζί στο στούντιο ώρες ατελείωτες για την ετοιμασία του δίσκου μου έφυγε τόσο νωρίς και απότομα. Όταν το έμαθα έφτασα 150 παλμούς… Δεν μπορώ ακόμη να το πιστέψω. Νικόλα, σου στέλνω τις προσευχές και την αγάπη μου φίλε. Θα σε θυμάμαι πάντα. Μαύρη ημέρα ξημερώνει, μαύρη νύχτα προσπερνά. Καλό ταξίδι φίλε μου. Μιχάλης Παούρης” “
Είναι από εκείνες τις στιγμές που και τα λόγια με δυσκολία βγαίνουν…Πόσο άδικο είναι να φεύγουν νέα παιδιά, ταλαντούχα που διψούν για ζωή..Δε ξέρεις πότε τι σου ξημερώνει γι αυτό να είστε αληθινοί ,να στύβετε τη ζωή και ν αγαπάτε μ όλη σας τη δύναμη και να το δείχνετε…Όλοι θεωρούμε δεδομένο ότι υπάρχει αύριο…Κι αν το αύριο δεν έρθει? Μόνο το τώρα υπάρχει γι αυτό μη χάνετε καιρό…Καλό ταξίδι φίλε Νικόλα. Μπορεί να μη κάναμε πολύ παρέα λόγω υποχρεώσεων αλλά σε ήξερα Χρόνια…Και που σαι… Παίξε τα ντραμς εκει πανω που μόνο εσύ ξέρεις και τρελλανε τους όλους………..Τα συλλυπητήρια μου στην οικογένεια”.
Διαβάστε επίσης