Αδυνατεί να συλλάβει υγιής ανθρώπινος νους τις φρικιαστικές λεπτομέρειες μιας πρωτοφανούς υπόθεσης κακοποίησης στην Ουαλία που έχει προκαλέσει σοκ και αποτροπιασμό.
Η Charlotte Rooks έζησε τον απόλυτο εφιάλτη στα χέρια του συντρόφου της, ο οποίος την οδήγησε μια ανάσα από το θάνατο.
Όχι μόνο την ανάγκαζε να κοιμάται όρθια (!) και γυμνή, όχι μόνο τη χτυπούσε με σφυριά και τη βασάνιζε, αλλά την έβαλε να φάει φωτογραφίες των νεκρών συγγενών της, σε μία από τις χειρότερες υποθέσεις κακοποίησης που έχουν αντιμετωπίσει ποτέ οι Αρχές της χώρας.
«Νόμιζα ότι θα πεθάνω. Θυμάμαι εκείνο το βράδυ να τον παρακαλάω απλά να με σκοτώσει», εξομολογείται η 34χρονη γυναίκα, επιτείνοντας την αίσθηση της φρίκης.
«Μου είπε ή θα σου δώσω χλωρίνη να πιείς ή θα δέσω μια σακούλα στο κεφάλι σου. Θυμάμαι να σκέφτομαι αυτές τις δύο επιλογές γιατί πραγματικά ήθελα να πεθάνω», συνεχίζει με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες η Rooks, αποκαλύπτοντας για πρώτη φορά στο Wales Online τα βασανιστήρια που υπέστη για τέσσερις ολόκληρους μήνες στο πλευρό του Craig Thomas.
Ο 38χρονος σήμερα άνδρας φυλακίστηκε τελικά για δέκα χρόνια το 2013, ωστόσο η ποινή αυτή δεν είναι αρκετή για να επουλώσει τις πληγές τόσο στο σώμα, όσο και στην ψυχή της Charlotte.
«Γνωριστήκαμε δύο χρόνια νωρίτερα. Στην αρχή όλα έμοιαζαν ιδανικά. Ήταν τόσο τρυφερός», υποστήριξε η γυναίκα από το Κάρντιφ, μέχρι που κάποια στιγμή αποφάσισαν να ακολουθήσουν χωριστούς δρόμους.
Σε μια δύσκολη όμως περίοδο της ζωής της, η Charlotte, η οποία είχε μετακομίσει μαζί με τον 13χρονο γιο της σε ένα νέο σπίτι χωρίς έπιπλα αφού το προηγούμενο που έμεναν καταστράφηκε ολοσχερώς από πυρκαγιά, έσμιξαν ξανά. Ήταν η αρχή του εφιάλτη της, αν και τίποτα δεν «μαρτυρούσε» τότε το τέρας που έκρυβε μέσα του.
«Με βοήθησε με το σπίτι, έκανε δουλειές και ήταν πολύ υποστηρικτικός. Μέχρι που ήρθε ο πρώτο μας καβγάς. Δεν τον άφηνα να μείνει σπίτι μου και μια μέρα τσακωθήκαμε άγρια γιατί του είπα ότι έπρεπε να φύγει για να πάω στη δουλειά. Τότε ήταν που μου έριξε την πρώτη μπουνιά στο πρόσωπο», εξομολογήθηκε, για να συμπληρώσει: «Μετά από λίγο έμεινα έγκυος και η συμπεριφορά του άλλαξε εντελώς. Άρχισε να με βασανίζει και να με βάζει να κοιμάμαι όρθια και γυμνή. Αν με έπαιρνε ο ύπνος μού πετούσε πράγματα. Όταν πέθανε η θετή μου μητέρα με ανάγκασε να φάω τις φωτογραφίες της, όπως επίσης και να καταπιώ ένα δαχτυλίδι με μεγάλη συναισθηματική αξία, αφού ήταν το μόνο που μου είχε αφήσει».
Αυτά δεν ήταν ωστόσο τίποτα μπροστά σε ό,τι ακολούθησε.
«Ενώ ήμουν έγκυος με χτυπούσε στην κοιλιά με τη σκούπα, ενώ μου είχε σπάσει ένα κάδρο στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου. Έχω ακόμα τα σημάδια. Με χτυπούσε και μέσα στο αυτοκίνητο. Χαιρόμουν που το έκανε και μέσα στο αυτοκίνητο γιατί κάποιος μπορεί να μας έβλεπε και να καλούσε την αστυνομία. Αν κάποιος μάς είδε πάντως, δεν τον κατήγγειλε ποτέ…», ανέφερε.
Γιατί όμως έμενε μαζί του;
«Φοβόμουν για τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Με απειλούσε ότι θα κάνει κακό στην οικογένειά μου και το γιο μου», υποστήριξε.
Η κατάσταση της Charlotte γινόταν όλο και πιο τραγική, καθώς αδυνατώντας να εργαστεί λόγω των τραυμάτων της, δεν μπορούσε να πληρώσει τους λογαριασμούς, με αποτέλεσμα να της κάνουν έξωση.
«Κατάφερα να ανοίξω το ένα μάτι μου μετά από δύο εβδομάδες και όταν πήγα να βγω από το σπίτι, στάθηκε στο παράθυρο με το σκύλο μου και απείλησε να με σκοτώσει», εκμυστηρεύτηκε, προσθέτοντας: «Όταν μου έκαναν έξωση άφησα το γιο μου στη μητέρα μου και αναγκάστηκα να πάω για πρώτη φορά σπίτι του. Του είπα ότι δεν ήθελα και καλύτερα να έμενα και εγώ στη μητέρα μου, ωστόσο μου απάντησε πως έπρεπε να τον ξεπληρώσω για όλες τις φορές που με είχε βοηθήσει. Του πρότεινα να πίασω δουλειά και να του δώσω χρήματα, όμως αρνήθηκε. Έμεινα έτσι φυλακισμένη σε ένα σπίτι βασανιστηρίων φορώντας τα ίδια ρούχα για μήνες. Δεν μου έδινε φαγητό, με χτυπούσε, με κακοποιούσε σεξουαλικά και δεν με άφηνε να πάω ούτε στην τουαλέτα. Κάποιες φορές με έδενε και με άφηνε στο πάτωμα, ενώ όταν με έπαιρνε ο ύπνος μού πετούσε γυάλινα ποτήρια που έσπαγαν στα πλακάκια και με έκοβαν».
Όπως αποκάλυψε μάλιστα, μια φορά είχε έρθει σπίτι η αστυνομία, την οποία είχαν καλέσει οι γείτονες λόγω της φασαρίας που έκανε, ωστόσο τους είπε πως ήμουν έγκυος και ψυχικά άρρωστη.
«Ήταν η ευκαιρία μου. Αν έβαζαν το όνομά του στο σύστημα θα έβλεπαν ότι είχε ποινικό μητρώο, αλλά δεν το έκαναν. Ήξερα ότι εκείνη τη νύχτα θα περνούσα δύσκολα», εξομολογήθηκε.
Ήταν η νύχτα που «ζύγισε» τις επιλογές της για το μαρτυρικό τρόπο θανάτου της…
«Μου παγίδευσε τα χέρια στον καναπέ και χοροπηδούσε στο στομάχι μου. Με είχε τοποθετήσει σε τέτοια στάση που αν αντιδρούσα ενστικτωδώς χοροπηδούσε στο κεφάλι μου», αποκαλυψε.
Όσο για το τι ακολούθησε;
«Αυτό διήρκησε όλο το βράδυ. Την επομένη δεν μπορούσα να κουνηθώ. Την ίδια μέρα όμως ήρθε ξανά η αστυνομία γιατί κάποιος στον οποίο είχε δανείσει το αυτοκίνητό του χτύπησε έναν άνθρωπο. Τότε με έστειλε στο δωμάτιο και ξεκλείδωσε. Είχε βάλει πολλές κλειδαριές στην πόρτα. Δεν μπορούσε όμως να ξανακλειδώσει γιατί θα κλείδωνε και τους αστυνομικούς μέσα. “Ή τώρα ή ποτέ” σκέφτηκα, αλλά δεν μπορούσα να ρισκάρω να βγω στους αστυνομικούς. Αν με άφηναν ξανά θα ήμουν νεκρή. Άρχισα έτσι να τρέχω χωρίς να ξέρω πού. Ήμουν όχι μόνο τεσσάρων μηνών έγκυος, αλλά και μαχαιρωμένη στα οπίσθια. Δεν είχα παπούτσια και ήμουν τρομαγμένη επειδή με άκουσε που βγήκα».
Η σωτηρία της
«Σκέφτηκα να πάω σε ένα συνεργείο στην περιοχή όπου επισκεύαζε η μητέρα μου το αυτοκίνητό της. Ήμουν τόσο παραμορφωμένη που ο ιδιοκτήτης δεν με αναγνώρισε καν. Η αστυνομία εμφανίστηκε τότε στο συνεργείο και ούρλιαζα γιατί δεν ήξερα πού ήταν ο γιος μου. Τους είπα ότι κινδύνευε και τότε πήγαν ένοπλοι και τον πήραν από το σχολείο. Ντρεπόμουν τόσο γιατί μου έλεγαν να κάτσω κάτω και τα είχα κάνει πάνω μου», είπε…
Το Δεκέμβριο του 2013 ο Thomas ομολόγησε την ενοχή του για τέσσερις κατηγορίες και καταδικάστηκε σε δέκα χρόνια φυλακή, ενώ η Charlotte χρειάστηκε να ακολουθήσει θεραπεία για μετατραυματική διαταραχή στρες, αφού πρώτα υποβλήθηκε και σε πλαστικές επεμβάσεις κυρίως στα αυτιά της που ειχαν παραμορφωθεί σε μεγάλο βαθμό εξαιτίας της φρικτής κακοποίησης.
«Εξακολουθώ να έχω απώλεια μνήμης και σημάδια παντού, ενώ η ακοή μου δεν είναι καθόλου καλή. Όσο κλισέ και αν ακούγεται πάντως, πλέον εκτιμώ τα “μικροπράγματα”», καταλήγει, στέλνοντας μήνυμα ελπίδας σε όλες τις κακοποιημένες γυναίκες και καλώντας τες παράλληλα να μην σιωπούν.
