Τρία χρόνια χωρίς τον Παντελή. Σήμερα είναι μια ακόμη πολύ δύσκολη ημέρα. Ήταν σαν σήμερα όταν δέχτηκα ένα τηλεφώνημα εκείνο το πρωϊνο του 2016 απο έναν φίλο αστυνομικό…που μου έλεγε «Καλημερα. Έχουμε κάτι σοβαρό. Νεκρός ο Παντελίδης».
Στην αρχή σκέφτηκα ότι μου κάνει πλάκα. Πέρασαν κάποια δευτερόλεπτα μέχρι να επανέλθω με ερωτήσεις…
Το έγραψα για να «προλάβω» τους λοιπούς και όλη την ημέρα μετά έψαχνα… να μάθω λεπτομέρειες.
Η υπόθεση του τροχαίου του Παντελή δεν με απασχόλησε μόνο εκείνη την ημέρα… αλλά πολλούς μήνες.
Βλέπετε είναι πολλά τα ερωτηματικά. Καταθέσεις, εμπλεκόμενοι, επιθέσεις, αγωγές μηνύσεις, παραπεμπτικά, συνεντεύξεις…ρεπορτάζ, βρώμες, φήμες… απειλές.
Τα είχε όλα το μενού…
Σήμερα στο μυαλό της Αθηνάς… περνάει λεπτό πρός λεπτό και πάλι εκείνη η μέρα…
Το ξαναζεί πιο έντονα απο ποτέ.
Και μέσα της ξέρει καλά… και τι έχει συμβεί… και γιατί συνέβη.
Η μάνα του Παντελή δεν έχει μιλήσει ακόμη. Αν το κάνει θα πάρει πολλούς μαζί της.
Και το γράφω έτσι διότι η ΜΑΝΑ ξέρει. Και δεν αναφέρομαι βεβαίως στις γυναίκες που ήταν μαζί με τον γιό της στο τροχαίο που του στοίχισε τη ζωή.
Αλλά για όλο το περιβάλλον του… που δυστυχώς και ο ίδιος ο Παντελής επέτρεπε να υπάρχει γύρω του. Και γι΄αυτη την κατάσταση είχε και ο ίδιος ευθύνη.
Δεν θα μείνω σήμερα σε αυτά. Δεν θέλω, Αυτά είναι δουλειά της δικαιοσύνης να τα βρεί.
Θα μείνω στο κενό που άφησε ο Παντελής… θα μείνω σε αυτό το τσουνάμι επιτυχιών που με το θάνατό του… έσβησε.
Και το γράφω έτσι καθώς ο Παντελίδης ήταν αυτός που επανέφερε το ενδιαφέρον στην Ελληνική μουσική και έκανε το κοινό να αγοράζει και πάλι cds και να επιστρέφει στα μπουζούκια με την πρωτοποριακή προσέγγιση του.
Τι εννοώ;
Αυτές οι μικρές ιστοριούλες… χωρίς ομοιοκαταληξία… αλλά με μια μελωδία-σφραγίδα… έφεραν μια μορφή μουσικού νεωτερισμού στην Ελλάδα… που πάνω της κάνουν καριέρα σήμερα ο Καμπακάκης και καμιά 20αριά πιτσιρίκια που τον μιμούνται…
Ο τρόπος γραφής των τραγουδιών του έφερε επανάσταση. Μια επανάσταση ωστόσο που δεν πρόλαβε ο ίδιος να ζήσει…
Τώρα μπορεί να «πίνει απο εκεί ψηλά για όλους μας»… αλλά είναι τυχερός μιας και γνωρίζει ότι «συνοδεύεται» απο όλους μας…
Αξέχαστος…