Ήταν Σεπτέμβριος 2018 όταν είχαμε επισκεφθεί την Αγία Σκέπη στα πλαίσια ενός ρεπορτάζ, για την μάστιγα των ναρκωτικών και για να συνομιλήσουμε με όλους αυτούς που παλεύουν να κερδίσουν την μάχη με το θάνατο.
Εκεί γνωρίσαμε και τον Μανώλη. Ένα παιδί έξω καρδιά… Ευγενικός, πολύ χαμογελαστός, με χιούμορ και γεμάτος ενέργεια.
Ήρθε κάθισε μαζί μας και έτσι ξεκίνησε η συζήτηση μας και γνωριστήκαμε. Φεύγοντας είχαμε δώσει μια υπόσχεση… Ότι θα τα ξανά λέγαμε «έξω», όταν ολοκλήρωνε το πρόγραμμα του.
Δεν προλάβαμε όμως, αφού φαίνεται ότι τον πρόλαβαν οι έμποροι. Αυτοί που παραμονεύουν για να σου πουλήσουν μια πρόσκαιρη ευχαρίστηση, αυξάνοντας τον τζίρο τους περπατώντας ανάμεσα σε πτώματα.
Και ας έδειχνες αποφασισμένος ρε Μανώλη… Και ας ένιωθες περήφανος που βρισκόσουν στο τέλος, φωνάζοντας από τη ψυχή σου ότι βγήκες νικητής. Και ας έλεγες πως ξανά νιώθεις ζωντανός… Και ας έλεγες ποτέ ξανά… Τελικά σε υπόταξαν και πάλι. Δεν κατάφερες να εκπληρώσεις όλα αυτά που έλεγες ότι ονειρευόσουν. Όχι πως δεν ήθελες, αλλά ξανά μπήκε ή σου έβαλαν και πάλι στη ζωή σου εκείνη την καταραμένη εν ονόματι ηρωίνη.
Μα σήμερα ήταν η τελευταία φορά που «ξέφυγες»…
Ο Μανώλης 34 ετών από την Ελλάδα βρέθηκε να κείτεται νεκρός σε χωράφι στη Λακατάμια… Δίπλα του μια σύριγγα…
«Ήρθα στην Κύπρο κατεστραμμένος…»
Ο Μανώλης ήταν 34 ετών και πριν από περίπου ένα χρόνο ήρθε από την Ελλάδα στην Κύπρο.
«Ήρθα κατεστραμμένος, χωρίς αυτοπεποίθηση, χωρίς τίποτα», ήταν τα πρώτα του λόγια που μας είχε πει κατά τη συζήτηση μας, ενώ λίγους μήνες αργότερα εντάχθηκε στο πρόγραμμα της Αγίας Σκέπης.
«Εδώ βρήκα μια οικογένεια, με στηρίζουνε και με αγαπάνε για αυτό που είμαι. Για πρώτη φορά βρίσκω στη ζωή μου ανθρώπους που να πιστεύουνε σε εμένα ειλικρινά. Ότι μπορώ να βελτιωθώ χωρίς να έχουν κάποιο συμφέρον από εμένα. Μέσα στο πρόγραμμα άλλαξα πολύ σαν άνθρωπος, όχι σαν χαρακτήρας, αλλά βελτιώθηκα πολύ σαν άνθρωπος. Αλλάξανε οι αντιλήψεις μου, βρήκα φίλους… πραγματικούς, που για μένα είχε μεγάλη σημασία. Ανθρώπους να με καταλαβαίνουν…»
Όσο μου μιλούσε για την αγάπη που εισπράττει και τους νέους του φίλους, ο Μανώλης χαμογελούσε. Η ευτυχία ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του. «Είσαι περήφανος;», τον ρωτώ και μου απάντησε «πολύ», χαμογελώντας και πάλι.
«Είμαι πολύ περήφανος που έχω αυτό το σπίτι (Αγία Σκέπη). Θεωρώ ότι δεν είχα οικογένεια όταν ήρθα και τώρα έχω. Είναι ένα πρόγραμμα διαφορετικό από τα άλλα. Πιστεύει στην ιδιαιτερότητα μας και έχει όλη την διάθεση και την υπομονή για να βοηθήσει. Φτάνει να θέλεις να έρθεις και να κόψεις για οποιοδήποτε λόγο πιστεύεις εσύ», μας είχε αναφέρει ο άτυχος Μανώλης.
Από 12 ετών χρήστης…
Ο Μανώλης για 22 χρόνια ήταν χρήστης ναρκωτικών. Από ηλικία 12 ετών άρχισε τις ουσίες για να μπει μέσα σε παρέες, να νιώθει ότι ανήκει κάπου και να είναι αποδεκτός, όπως μας είχε αναφέρει.
Μετά το θάνατο του πατέρα του, όταν αυτός ήταν σε ηλικία 16 ετών, πιάστηκε ακόμη περισσότερο από τα ναρκωτικά, αφού πίστευε ότι ήταν η διέξοδος του.
«Μετά το θάνατο του πατέρα μου έπεσα με τα μούτρα τελείως μέσα στα ναρκωτικά. Είχα μάθει ήδη ένα τρόπο για να μου δίνει θάρρος και το χρησιμοποίησα ακόμη περισσότερο για να μου απαλύνει τον πόνο. Ουσιαστικά είναι ένας τρόπος για να παγώνει τα συναισθήματα σου και την συνείδηση σου. Τα προβλήματα όμως δεν φεύγουνε. Υπάρχουν, είναι εκεί και απλά τα σκεπάζεις. Τα σκεπάζεις και συνεχίζεις. Και μπαίνεις σε ένα φαύλο κύκλο που όταν δεν επιλέξεις από μόνος σου κάποια στιγμή να βγεις, η κατάληξη είναι είτε σε κάποιο ψυχιατρείο, είτε σε κάποια φυλακή, είτε θα πεθάνεις. Που και ο θάνατος μέσα στα ναρκωτικά είναι λύτρωση».
Έτσι και Μανώλης τελικά λυτρώθηκε… Για πολλά χρόνια, έκανε σκληρά ναρκωτικά. Για να εξασφαλίσει τη δόση του, έφθασε σε ακραίες καταστάσεις. Δεν υπολόγιζε τίποτα αφού πέρασε δύσκολες καταστάσεις και πάνω από όλα, όπως μας είπε, πέρασε μόνος.
«Πριν έρθω στην Αγία Σκέπη υπήρχε μια περίοδος της ζωή μου που ήμουνα μόνος μου και από το πρωί μέχρι το βράδυ έτρεχα να βρω, να εξοικονομήσω λεφτά, είτε κλέβοντας είτε δίνοντας εργασία προσωρινή, για να εξασφαλίσω τη δόση μου, να μην είμαι άρρωστος».
«Δεν θέλω να διαγράψω το παρελθόν μου»
Η οικογένεια του Μανώλη στάθηκε δίπλα του και στήριζε την προσπάθεια του να μείνει μακριά από τα ναρκωτικά. Πέρασαν διάφορες και δύσκολες καταστάσεις, αλλά μέσα από το πρόγραμμα της Αγίας Σκέπης τους δόθηκε μια ευκαιρία για να έρθουν ξανά κοντά.
«Είμαι σε μια πολύ καλή φάση με τη μητέρα μου και τις αδελφές μου. Μπορώ πλέον να απολαύσω και τα ανίψια μου και να είμαι και εγώ περήφανος για μένα», μας έλεγε ο Μανώλης χαμογελώντας, ενώ έκανε όνειρα για το μέλλον…
«Σίγουρα φαντάζομαι τον εαυτό μου καθαρό», ήταν ένα από τα πράγματα που ονειρευόταν ο Μανώλης.
«Δεν θέλω τρελά πράγματα. Θέλω να έχω τους φίλους μου, το σπίτι μου… Στον ελεύθερο μου χρόνο να μαζευόμαστε, να κάνουμε σούβλες να γεμίζουμε τις μπαταρίες μας έτσι… Πλέον πέφτω το βράδυ όταν είμαι κουρασμένος από τη δουλειά και είμαι χαρούμενος που κουράστηκα στη μέρα μου. Σήμερα για παράδειγμα χάρηκα που ήρθα στην κοινότητα και είδα τους φίλους μου, την οικογένεια μου».
Καλό ταξίδι Μανώλη…
Ντίνα Κλεάνθους – reporter.com.cy