Είναι από τα ρεπορτάζ που δεν ξέρεις τι να γράψεις… Είναι από τις συνεντεύξεις που δεν χρειάζεται να πεις κάτι περισσότερο… Δεν χρειάζεται να σχολιάσεις, να εξηγήσεις… Τα λόγια μιας χαροκαμένης μάνας που έχασε το παιδί της, επισκιάζουν κάθε σου λέξη, που μοιάζει να είναι περιττή. Διαβάζεις και αυτό που σκέφτεσαι είναι ότι και η σιωπή, απάντηση είναι…
Τα θανατηφόρα δυστυχήματα αποτελούν γάγγραινα για την κυπριακή κοινωνία. Γονείς, νέοι, παιδιά, ηλικιωμένοι, σβήνουν στην άσφαλτο. Βλέπετε ότι ο Μολώχ της ασφάλτου δεν κάνει διακρίσεις…
Είμαι της άποψης ότι το πιο σκληρό πράγμα είναι όταν μια μάνα χάνει το παιδί της. Είμαι της άποψης ότι ο χρόνος γιατρεύει τις πληγές, μα είμαι και της άποψης ότι αυτός ο πόνος δεν μπορεί να γιατρευτεί, αλλά μέρα παρά μέρα, γίνεται όλο και πιο οδυνηρός.
Είναι απόγευμα Τετάρτης… Αρχίζω και διαβάζω τη συνέντευξη της κ. Δέσπως Φαίδωνος που μας παραχώρησε στα πλαίσια ενός ενθέτου που θελήσαμε να κάνουμε για τις μητέρες παιδιών που χάθηκαν στην άσφαλτο, τις οποίες ενώνει ένα πράγμα… Ο πόνος για το χαμό των παιδιών τους…
Αρκετές μητέρες εξιστορούν στον REPORTER το δικό τους Γολγοθά. Ένα Γολγοθά που κανένας γονιός δεν θα ήθελε να περάσει… Μέσα από το δικό τους πόνο στέλνουν τα πιο ηχηρά μηνύματα στην κοινωνία και σε όλους τους οδηγούς.
Διαβάζοντας τη συνέντευξη της κ. Φαίδωνος, που έχασε την κόρη της τόσο άδικα σε τροχαίο δυστύχημα, σε ηλικία 21 ετών, ένιωσα τον πόνο της σε κάθε της λέξη… Ένιωσα «περιττή» στο να γράψω οτιδήποτε που να συνοδεύει τη συνέντευξή της… Ένιωσα όμως αυτό που είπε πως νιώθει… «Όταν ακούω για ένα θανατηφόρο νοιώθω έντονα να τρέξω σε αυτούς τους ανθρώπους, να τους δώσω μια αγκαλιά…»
Η καταραμένη μέρα…
«Το δυστύχημα έγινε 24 Ιουλίου 2017 στον δρόμο Κοκκινοτριμιθιάς-Λευκωσίας. Προηγήθηκε σύγκρουση με άλλο όχημα, όπου η Στέφανη εξήλθε από το αυτοκίνητο της για να διευθέτηση του ατυχήματος. Δυστυχώς όμως διερχόμενο αυτοκίνητο την παρέσυρε θανάσιμα.
Η Στέφανη μας ήταν σε ηλικία 21 ετών, φοιτούσε στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, ένα κορίτσι γεμάτο ζωή και όνειρα. Αγαπούσε το διάβασμα, το χορό και το τραγούδι.
Μας είχε ειδοποιήσει ο γιος μας πως κάτι συμβαίνει με την Στέφανη και να τρέξουμε στο νοσοκομείο. Τρέξαμε να δούμε τι είχε συμβεί αλλά αυτό που αντικρίσαμε, δεν πιστεύαμε στα μάτια μας. Το παιδί μας σοβαρά τραυματισμένο σε τροχαίο…. Όχι δεν είναι δυνατόν να είναι το παιδί μου. Νόμιζα πως ζούσα ένα όνειρο, πως ήταν ένα ψέμα. … Γιατί ; Γιατί Θεέ μου;
Μετά από πολλές προσπάθειες των γιατρών με εγχειρήσεις την είχαν πάρει στην εντατική όπου παρακαλούσαμε να ζήσει και να είναι καλά. Οι γιατροί δυστυχώς μας ενημέρωναν συνεχώς για την σοβαρότητα της κατάστασης της και πόσο κρίσιμα ήταν. Προσευχόμασταν όλοι με δάκρυα στα μάτια. Συγγενείς, φίλοι, γνωστοί… Δυστυχώς δεν τα κατάφερε….»
«Η ζωή μου σταμάτησε με την τελευταία αναπνοή του παιδιού μου»
«Δεν υπάρχει πιο σκληρό πράγμα από το να χάνει η μάνα το παιδί της. Ο θάνατος από τροχαίο είναι πολύ σκληρός και άδικος. Ένα τροχαίο μου στέρησε ότι πιο σημαντικό είχα στην ζωή μου, το παιδί μου. Ο πόνος αφόρητος. Δεν περιγράφεται το πένθος. Διαρκεί για πάντα και η φωτιά που καίει την ψυχή δεν φεύγει με τίποτα.
Η ζωή μου σταμάτησε με την τελευταία αναπνοή του παιδιού μου. Αισθάνομαι ότι ο πόνος είναι ισόβιος, οι πληγές αγιάτρευτες και το πένθος δεν έχει όρια από τον χαμό του παιδιού μου. Η απώλεια γίνεται κάθε μέρα όλο και πιο οδυνηρή, κάτι που δεν αντέχεται. Δύσκολα μπορείς να διαχειριστείς την κατάσταση, προσπαθώντας να στηρίξεις και το άλλο σου παιδί. Η ζωή μας κατάντησε να είναι προσποιητή και με μια μάσκα στο πρόσωπο να προσπαθούμε να στηρίξουμε ο ένας τον άλλο. Κάθε λέξη, κάθε τραγούδι, κάθε σκέψη, μου θυμίζουν το παιδί μου».
«Δεν ζήτησε συγνώμη…»
«Για αυτό που μας έχει καταστρέψει την οικογένεια μας, που μας έχει καταδικάσει να ζούμε σε μια κόλαση, νοιώθω θυμό, οργή, πόνο. Θα ήταν ψέμα να πω ότι θα τον συγχωρέσω. Είναι κάτι που τουλάχιστον αυτή την στιγμή δεν μπορώ να το κάνω και ούτε στο μέλλον. Δεν είμαι Θεός να συγχωρώ.. Ακόμα και αν μου ζητούσε συγνώμη και πάλι δεν θα μπορούσα να τον συγχωρέσω, που δεν ζήτησε.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ reporter.com.cy