Μια απίστευτη ιστορία βρέθηκε ενώπιον Δικαστηρίων που αφορά τα περιουσιακά στοιχεία μοναχού από τη Λεμεσό, τον οποίο ο αδελφός του πιστοποίησε ως ψυχικά διαταραγμένο, καταφέρνοντας να γίνει διαχειριστής της περιουσίας του, ισχυριζόμενος μάλιστα ενόρκως ότι ο αδελφός του «ήταν στην Αθαλάσσα, νομίζει ότι μιλά με την Παναγία και κυκλοφορεί με ράσα».
Ο αδελφός του μοναχού, είχε διοριστεί με διάταγμα του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, ως διαχειριστής της περιουσίας του αδελφού του, καθώς κηρύχθηκε ως ανίκανο πρόσωπο να διαχειρίζεται την περιουσία του λόγω «…διανοητικής ταραχής και/ή άλλης πάθησης ή ασθένειας η οποία τον καθιστά ανήμπορο να ασκήσει την κρίση και βούληση του.».
Ωστόσο δύο μήνες αργότερα, και αφού ο μοναχός ανακάλυψε τις ενέργειες του αδελφού του, προσέφυγε στο Δικαστήριο καταφέρνοντας ακύρωση του σχετικού διατάγματος, διατάσσοντας παράλληλα όπως ο αδελφός του παραδώσει στον μοναχό, «… λογαριασμούς, αποδείξεις και λεπτομέρειες για οιεσδήποτε δικαιοπραξίες προέβηκε σε σχέση με την περιουσία εντός και εκτός Κύπρου…»
Τελικά… δεν ήταν διαταραγμένος-Πώς ανακάλυψε τον αδελφό του
Σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται στην αίτηση του μοναχού που οδήγησαν στην ακύρωση του εκδοθέντος διατάγματος διορισμού του αδελφού του ως διαχειριστή, ουδέποτε του επιδόθηκε η αίτηση με την οποία κρίθηκε ανίκανο πρόσωπο και ότι κατά την ημερομηνία που ο ιδιώτης επιδότης ορκίστηκε ότι του την παρέδωσε, ευρισκόταν στο Άγιο Όρος.
Περαιτέρω, ανέφερε ότι έλαβε γνώση του διατάγματος απαγόρευσης διαχείρισης περιουσίας του όταν επισκέφθηκε υποκατάστημα τράπεζας στη Λεμεσό προς ανάληψη μετρητών, πληροφορήθηκε ότι αυτό ήταν αδύνατο λόγω της έκδοσης του σχετικού διατάγματος.
Ακολούθως, ο μοναχός, κατήγγειλε την υπόθεση στην Αστυνομία, η οποία τον «παρέπεμψε» για εξέταση από κυβερνητικούς ψυχιάτρους. Ως αποτέλεσμα παρουσίασε και επισύναψε στην ένορκη του δήλωση ιατρική βεβαίωση ψυχιάτρου του Γενικού Νοσοκομείου Λεμεσού, στη βάση της οποίας δεν παρουσίαζε καθόλου στοιχεία ψυχοπαθολογίας, εκτιμώμενο ως άτομο που αναγνώριζε τις πράξεις του με άριστη λεκτική επικοινωνία, πλήρη προσανατολισμό σε τόπο, χρόνο, πρόσωπο και εαυτό.
Επίσης επισύναψε στο Δικαστήριο ψυχολογική αξιολόγηση από κλινικό ψυχολόγο του Νοσοκομείου Λεμεσού, η διάγνωση του οποίου επίσης ήταν ότι δεν παρουσίαζε καθόλου στοιχεία ψυχοπαθολογίας.
Ο μοναχός κατέθεσε ακόμη ότι ουδέποτε νοσηλεύθηκε στο Ψυχιατρείο Αθαλάσσας, ως διατείνετο ο αδελφός του, ότι συμπλήρωσε κανονικά την στρατιωτική του θητεία και ότι διαμένει μόνιμα στο Άγιο Όρος, ενώ όταν επισκέπτεται την Κύπρο διαμένει με τον πατέρα του στη Λεμεσό.
Η «διάγνωση» χωρίς εξέταση
Σε ότι αφορά το πιστοποιητικό το οποίο ο αδελφός του μοναχού κατέθεσε στη δική του αίτηση που ορίστηκε αρχικά ως διαχειριστής της περιουσίας του, ήταν από ιδιώτη ψυχίατρο το οποίο λήφθηκε παραπλανητικά και χωρίς ποτέ ο γιατρός αυτός να τον είχε εξετάσει ειδικά και μάλιστα μετά από επίσκεψη στο ιατρείο του.
Σύμφωνα με τον μοναχό, αυτό που συνέβη ήταν ότι ο αδελφός του, τον είχε επισκεφθεί στην Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Βοιωτίας στην Ελλάδα, όπου βρισκόταν τότε, συνοδευόμενος από κάποιο φίλο του, δήθεν για να προσευχηθούν, ο οποίος προφασιζόμενος ότι είχε προσωπικά προβλήματα ζήτησε την καθοδήγηση του, χωρίς ποτέ να του αναφέρει ότι ήταν γιατρός.
Ο μοναχός ανέφερε ενώπιον Δικαστηρίου, ότι ο μοναδικός στόχος του αδελφού του είναι να οικειοποιηθεί ο ίδιος την περιουσία του, όπως είχε προσπαθήσει να πράξει και στο παρελθόν όταν με πλαστά έγγραφα και υπογραφές στο πλαίσιο της διαχείρισης της περιουσίας της αποβιωσάσης μητέρας του, τον απέκλεισε από την κληρονομιά που δικαιούτο.
Προς υποστήριξη των υπ΄ αυτού λεχθέντων, ο μοναχός κατέθεσε αριθμό εγγράφων ως τεκμήρια, μεταξύ των οποίων και βεβαίωση Γέροντα του Αγίου Όρους ότι ήτο πράγματι μοναχός στο Ιερό Κελλίον «Άξιον Εστί» στην Ιερά Μονή Παντοκράτορος, αλλά και βεβαίωση από τον Λεμεσού Αθανάσιο.
«Ήταν στην Αθαλάσσα, νομίζει ότι μιλά με την Παναγία και κυκλοφορεί με ράσα»
Σύμφωνα με τα όσα καταγράφονται στην απόφαση, ο αδελφός του μοναχού είχε αναφέρει στην ένορκη του δήλωση ότι ο αδελφός του είχε στο παρελθόν νοσηλευθεί στο Ψυχιατρείο Αθαλάσσας, ότι λόγω της κλονισμένης ψυχικής υγείας του διαστρεβλώνει την πραγματικότητα, έχει ψευδαισθήσεις μεγαλείου, νομίζει ότι μιλά με την Παναγία, κυκλοφορεί με ράσα χωρίς να είναι μοναχός, δεν έχει εργαστεί ποτέ στη ζωή του, δυσκολεύεται να φροντίζει τον εαυτό του, είναι αφηρημένος με αποδιοργανωμένη σκέψη, δεν λαμβάνει τη φαρμακευτική του αγωγή και γενικά είναι ανίκανος να ασκήσει κρίση και βούληση, να διαχειριστεί την περιουσία του ή να διευθύνει τις υποθέσεις του.
Μάλιστα, όπως ισχυρίστηκε, είχε πείσει τον μοναχό αδελφό του μετά από τηλεφωνική επικοινωνία, να συναντηθεί με συγκεκριμένο ψυχίατρο, στη βάση δε της εξέτασης και της συνομιλίας που είχαν μεταξύ τους πέραν των τριών ωρών, ο εν λόγω ψυχίατρος-ψυχοθεραπευτής, εξέδωσε ιατρική έκθεση την οποία επισύναψε ως τεκμήριο, με την οποία κατ΄ ουσίαν διέγνωσε ότι έχει «ακραία διαστρέβλωση της πραγματικότητας», θεωρώντας τον εαυτό του «χαρισματικό και εκλεκτό της Παναγίας».
Επίσης, ο εν λόγω ψυχίατρος, όπως κατέθεσε, διέγνωσε ότι ο μοναχός έχει «αποδιοργανωμένη σκέψη με άλματα μη λογικής μεταξύ άσχετων θεμάτων» και εν τέλει έχει παρανοϊκή σχιζοφρένεια, υπογραμμίζοντας ότι «άτομα με τέτοια ασθένεια υποπίπτουν σε σοβαρά λάθη που έχουν ως συνέπεια να υποστούν σοβαρές ζημιές στα οικονομικά τους θέματα και να χάσουν εντελώς την περιουσία τους, όπως συνέβη και στο παρελθόν με το εν λόγω άτομο που έχει δώσει «σημαντική περιουσία σε εκκλησιαστικούς οργανισμούς».
Κατά την έκθεση του ψυχιάτρου, ασθενείς αυτού του τύπου πρέπει να προστατεύονται από την οικονομική καταστροφή εφόσον η παρανοϊκή σχιζοφρένεια είναι «… χρόνια ψυχιατρική νόσος η οποία δεν είναι ανατρέψιμη και θεραπεύσιμη».
Ξανά στο Δικαστήριο για ακύρωση του διατάγματος
Αφού ο μοναχός κατάφερε να ακυρώσει το σχετικό διάταγμα που αφορούσε την περιουσία του, ο αδελφός του προσέφυγε ξανά στο Δικαστήριο ζητώντας ακύρωση του σχετικού διατάγματος, επιμένοντας ότι ο αδελφός του είναι ανίκανος.
Εξετάζοντας τα γεγονότα το Ανώτατο, το οποίο απέρριψε την έφεση επί του ακυρωτικού διατάγματος, ανέφερε ότι η υπό κρίση υπόθεση είναι ιδιάζοντα και όπως το πρωτόδικο Δικαστήριο υπέδειξε, «ενδεχομένως να ανακύπτουν και ποινικά αδικήματα τα οποία πρωτίστως φαίνονται να αφορούν τον αδελφό του μοναχού, αλλά και τον ιατρό ο οποίος εξέδωσε ψυχιατρική έκθεση στη βάση της οποίας το Δικαστήριο ενέκρινε και εξέδωσε το διάταγμα».
Όπως υποδείχθηκε, ο μοναχός κατέγραψε αριθμό γεγονότων και παρουσίασε ιατρικά πιστοποιητικά προερχόμενα εκ του δημοσίου τα οποία φέρονται να κατατείνουν προς ακριβώς την αντίθετη κατεύθυνση από αυτή του αδελφού του, ενώ τα υπόλοιπα πιστοποιητικά τα οποία επίσης επισύναψε, από το Άγιο Όρος αλλά και από τον Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανάσιο, τείνουν επίσης να δείξουν ότι τα λεχθέντα από τον αδελφό του, ήταν ανυπόστατα.
Προστίθεται, ότι ανυπόστατη ενδεχομένως να ήταν και η θέση του ότι ο μοναχός είχε απολυθεί από το Στρατό χωρίς να ολοκληρώσει την στρατιωτική του θητεία λόγω νοσηλείας στο ψυχιατρείο Αθαλάσσας λόγω προβλημάτων υγείας. Όμως ο μοναχός επίσης επισύναψε στην αίτηση του προς ακύρωση του αρχικού διατάγματος, Πιστοποιητικό Στρατολογικής Κατάταξης, με το οποίο φαίνεται ότι κατατάχθηκε στις 11.7.1978 στο στρατό και απελύθη στις 21.9.1980, έχοντας, όπως αναφέρεται στο πιστοποιητικό αυτό, εκπληρώσει την «στρατεύσιμη στρατιωτική του υποχρέωση και δεν υπέχει υποχρέωση θητείας στην Εθνική Φρουρά».