Ένα κεφάλαιο έκλεισε κι ένα άλλο δεν άνοιξε καν. Οι έρευνες για τον εντοπισμό των επτά θυμάτων του καθ’ ομολογίαν πρώτου Κύπριου κατά συρροήν δολοφόνου ολοκληρώθηκαν δυο ημέρες προτού κλείσουν τους δυο μήνες. Οι ετοιμασίες για να οδηγηθεί η υπόθεση ενώπιον Δικαιοσύνης τρέχουν με γοργούς ρυθμους.
Από Μιτσερό, Ξυλιάτο. Από το εγκαταλελειμμένο Μεταλλείο του Μιτσερού όπου άρχισαν οι έρευνες χθες, με την ανεύρεση και της τελευταίας σορού, ο κύκλος των ασταμάτητων ερευνών της Πυροσβεστικής, της ΕΜΑΚ και της Brasal, έκλεισε σε ένα διπλανό χωριό, στον Ξυλιάτο και στην Λίμνη του Μεμί.
Ο 35χρονος ίλαρχος της Εθνικής Φρουράς μπορεί να μην άνοιξε τον κύκλο των ερευνών, τον έκλεισε όμως χθες, με νέες υποδείξεις που οδήγησαν τις έρευνες σε συγκεκριμένο σημείο όπου εντοπίστηκε η 6χρονη κόρη της Mairy Rose. Η Rose άνοιξε τον «χορό της φρίκης» και η μονάκριβή της κόρη έμελλε να τον κλείσει. Μυστήριο αποτελεί το γεγονός ότι ο «Ορέστης» σκότωσε μεν μάνα και κόρη με τον ίδιο τρόπο, με στραγγαλισμό, δηλαδή, ωστόσο δεν τις άφησε και στο ίδιο σημείο. Πέταξε στο φρεάτιο του Μιτσερού την Mairy Rose και στην Λίμνη του Μεμή, στον Ξυλιάτο, την κόρη της.
Αυτό που εξάγεται πλέον με την ολοκλήρωση και των ερευνών είναι η «υπογραφή» του πρώτου Κύπριου καθ’ ομολογίαν serial killier. Η κοινή «υπογραφή» σε όλα τα θύματά του, ήταν αυτή του δεσίματος , ωστόσο σε κάποια θύματα η «υπογραφή» διαφοροποιήθηκε. Η διαφοροποίηση εντοπίζεται στις σορούς όπου εντοπίστηκαν στην Κόκκινη Λίμνη οι οποίες ήταν όλες δεμένες με τσιμεντομπλόκ και τοποθετημένες σε ταξιδιωτικές βαλίτσες. Δεμένη ήταν και η σορός της Κάτχα Ανού, που εντοπίστηκε σε πηγάδι σε χωράφι στην Ορούντα. Με τον ίδιο τρόπο, δεμένες δηλαδή ήταν και η Mairy Rose, η Arian Palanes Lozano και η 6χρονη Siera.
Ο 35χρονος, που πλέον οδηγείται για ανανέωση του διατάγματος προσωποκράτησης, την ερχόμενη Παρασκευή, δεν παρουσίασε αντιφάσεις στις υποδείξεις του, με μοναδική διαφοροποίηση την αρχική υπόδειξή του στην Λίμνη του Μεμή, όπου αρχικά υπέδειξε άλλο σημείο που είχε πετάξει την 6χρονη. Η 6χρονη, ωστόσο, εντοπίστηκε σ’ άλλο σημείο και αυτό ενδεχομένως να εξηγείται απ’ την πολυομβρία που άλλαξε την στάθμη του νερού.
Το χρονικό μιας πρωτοφανούς φρίκης άνευ (κυπριακού) προηγουμένου
Το κατά συρροήν αφήγημα του Κύπριου καθ’ ομολογίαν δολοφόνου θα μείνει στην ιστορία των κυπριακών αστυνομικών δεδομένων. Κανένα έγκλημα δεν συγκρίνεται με αυτό που ήρθε στην επιφάνεια, ένα απόγευμα μιας Κυριακής.
Ήταν η Κυριακή 14 Απριλίου που έμελλε να ξετυλίξει ένα κουβάρι φρίκης. Το «αντικείμενο», που σύμφωνα με την πρώτη ενημέρωση ομοίαζε με ανθρώπινη σορό, ήταν το άψυχο σώμα μιας γυναίκας από τις Φιλιππίνες, της Mairy Rose, η οποία είχε εξαφανιστεί τον Μάιο του 2018 μαζί με την 6χρονη κόρη της.
Έξι μέρες μετά, και ενώ στηνόταν μια πρωτοφανής για τα κυπριακά δεδομένα επιχείρηση υπό τον συντονισμό της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, εντοπίζεται ένα ακόμη πτώμα. Ήταν αυτό της Arian Palanes Lozano, επίσης από τις Φιλιππίνες.
Ο εφιάλτης δεν έχει τελειωμό. Μεγάλη Πέμπτη, 25 Απριλίου, και οι Αρχές σπεύδουν στο πεδίο βολής της Ορούντας, σε ένα εγκαταλελειμμένο πηγάδι όπου εντός του βρισκόταν ένα ακόμη θύμα του 35χρονου, η Κάτχα Ανού από το Νεπάλ. Ήταν η μέρα που σε 7 σελίδες ο 35χρονος εξιστόρησε την αιμοβόρα δράση του ενάντια σε 7 συνολικά ψυχές. Ταυτόχρονα, εκκινούν παράλληλες έρευνες στην Κόκκινη Λίμνη στον Μιτσερό, εκεί όπου βρίσκονταν 3 θύματά του. Στη Λίμνη Μεμή στον Ξυλιάτο εκτυλίσσεται μια ακόμη κτηνωδία: έρευνες για εντοπισμό ενός 6χρονου παιδιού που ήταν τυλιγμένο σε σεντόνι.
Ανήμερα της Κυριακής του Πάσχα, 28 Απριλίου ανασύρεται από την Κόκκινη Λίμνη μια ταξιδιωτική βαλίτσα. Ήταν το «φέρετρο» της Λίβια Μπουνέα, τα ίχνη της οποίας είχαν χαθεί από το 2016.
Μαζί της είχε εξαφανιστεί και το 8χρονο κοριτσάκι της, η Έλενα Ναταλία που εντοπίζεται ακριβώς μια βδομάδα αργότερα στην ίδια λίμνη.
Οι μέρες περνούν και το ημερολόγιο γυρνάει στον Ιούνιο. Στις 4 του μήνα εντοπίζεται η τελευταία βαλίτσα της φρίκης, αυτή της Μαρικάρ Βαλντέζ που χάθηκε τον Δεκέμβριο του 2017.
Επίλογος, στις 12 Ιουνίου του 2019, με τον εντοπισμό ενός άψυχου σώματος, ενός παιδιού, που δεν πρόλαβε ποτέ να χαρεί την παιδική του νιότη. Χάθηκε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, από τα χέρια ενός ανθρώπου που όπως όλα δείχνουν γράφει τ’ όνομά του στην ιστορία των αστυνομικών, δικαστικών και κοινωνικών χρονικών του τόπου.