Στα δικαστήρια οδηγήθηκε η υπόθεση ενός πατέρα, ο οποίος δεν δεχόταν να συμμορφωθεί με το προηγούμενο δικαστικό διάταγμα εξέτασης DNA προκειμένου να διαφανεί, με τρόπο επιστημονικό, αν ήταν ή όχι όντως ο βιολογικός πατέρας παιδιού, το οποίο δεν αναγνώριζε.
Σύμφωνα με την εφημερίδα «Φιλελεύθερος», ο εν λόγω πατέρας δεν δεχόταν να αναγνωρίσει το παιδί του, που γεννήθηκε εκτός γάμου, έτσι η υπόθεση έφτασε μέχρι το Εφετείο (Δευτεροβάθμιο Οικογενειακό Δικαστήριο), για να εξεταστεί η ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης με την οποία αναγνωρίστηκε ως ο βιολογικός πατέρας του παιδιού το οποίο γεννήθηκε το 2010.
Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, ο πατέρας του παιδιού υποστήριζε ότι ουδέποτε είχε ερωτική σχέση με τη μητέρα και ότι απλώς γνωρίζονταν επειδή για κάποιο χρονικό διάστημα η μητέρα εργαζόταν στην οικογενειακή του επιχείρηση. Αντίθετη, η μητέρα του παιδιού και η μητέρα της υποστήριζαν ότι ο εν λόγω άντρας ήταν ο βιολογικός πατέρας του παιδιού, ενώ κατέθεσαν ενόρκως ενώπιον του Οικογενειακού Δικαστηρίου, το οποίο έπεισαν για την αλήθεια της μαρτυρίας τους.
Σύμφωνα με την απόφαση του Εφετείου, «η εφεσίβλητη και η μητέρα της αναφέρθηκαν εκτενώς και με λεπτομέρεια στις περιστάσεις δημιουργίας της σχέσης της πρώτης με τον εφεσείοντα, ιδιαιτέρως, όμως, στις πολύ συχνές ερωτικές συνευρέσεις τους, κατά την περίοδο μεταξύ Οκτωβρίου 2008 και Ιουνίου 2009, στην οικία της μητέρας. Η εφεσίβλητη μίλησε για την πιο πάνω σχέση εξ ιδίας γνώσης, ενώ η μητέρα ισχυρίστηκε ότι γνώριζε για τη σχέση του ζευγαριού και για τις εν λόγω συνευρέσεις του, καθότι αυτές συνέβαιναν στην οικία της».
Έτσι το εφετείο δικαίωσε τη μητέρα του παιδιού και έκρινε ότι η πρωτόδικη απόφαση ήταν ορθή. Μάλιστα, το δικαστήριο αναφερόμενο στον πατέρα τόνισε ότι: «…το μοναδικό, απόλυτο και εύλογο συμπέρασμα που μπορεί να εξαγάγει το Δικαστήριο από την άρνηση του Καθ’ ου η αίτηση (σ.σ. του πατέρα) να υποβληθεί σε γενετικές εξετάσεις, παρόλες τις οδηγίες που είχαν δοθεί από το Δικαστήριο, είναι ότι είναι ο βιολογικός πατέρας του ανήλικου τέκνου της Αιτήτριας. Το συμπέρασμα αυτό δεν είναι αυθαίρετο, αλλά η άρνησή του αποτελεί τον τελευταίο κρίκο της αλυσίδας που οδηγεί σ’ αυτό το συμπέρασμα».
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα 3.000 ευρώ εναντίον του πατέρα ο οποίος κίνησε τη δευτεροβάθμια διαδικασία.
sigmalive.com