Ο μπαμπάς μου, γιατρός στο επάγγελμα, με βίαζε από τότε που ήμουν 8 ετών. Όταν ήμουν 12 και έμεινα έγκυος ζήτησε από ένα συνάδελφό του να μου κάνει έκτρωση ενώ ήμουν ήδη 16 εβδομάδων έγκυος. Ένιωσα σαν να με βιάζουν ξανά…
Όλες τις αποφάσεις τις πήρε αντί για μένα ο πατέρας μου και ο άλλος γιατρός, ο οποίος ήταν πεπεισμένος ότι ήμουν μία 12χρονη τσούλ@ και ο πατέρας μου ο σωτήρας που ήθελε να με γλιτώσει από τον εξευτελισμό και την ταπείνωση.
Όλοι τους με αντιμετώπιζαν σαν ένα πρόβλημα που έπρεπε να λυθεί. Ακόμα και όταν μίλησα τη μητέρα μου, έκανε ότι δεν συνέβη τίποτα και με κατηγόρησε ότι όλα αυτά τα είχα φανταστεί και πως όποιος και αν ήταν ο πατέρας, δεν έπρεπε να κάνω έκτρωση. Η απάντηση της με σόκαρε και συνεχίζει να με σοκάρει ακόμα και σήμερα «Μετάνιωσα και πάντα θα μετανιώνω που έκανες έκτρωση τότε. Ήταν ενάντια στο θέλημα του Θεού. Κι αν γινόταν κάτι και δεν μπορούσες μετά να κάνεις παιδί;» μου έλεγε. Εδώ είχαν γίνει τέρατα, αυτό την πείραζε..
Ακούω να λένε ότι το έμβρυο δεν είναι παιδί ή άνθρωπος και ότι όσοι πιστεύουμε το αντίθετο είμαστε αφελείς. Δεν είμαι αφελής, ξέρω πολύ καλά τι ένιωσα. Αν τότε είχα τη δυνατότητα να επιλέξω, τα πράγματα θα είχαν έρθει τελείως διαφορετικά.
Μετά την έκτρωση έκλαψα για το μωρό αυτό όσο δεν έχω κλάψει για τίποτα στη ζωή μου. Το μωρό αυτό που την ώρα που ο γιατρός το έβγαζε από μέσα μου είπε «Ελπίζω να πήρες ένα μάθημα και να μην ξανασυμβεί».
Μου έκανε την έκτρωση στο γραφείο του μία Κυριακή πρωί χωρίς να είναι κανείς παρών.
Ο πατέρας μου είχε τα χρήματα και τα μέσα, άρα η έκτρωση θα είχε συμβεί είτε νόμιμα είτε όχι και κανείς δεν θα είχε διωχθεί γι’ αυτό. Με αφορμή λοιπόν την καινούρια αυτή νομοθεσία κατά των αμβλώσεων, θέλω να πω ότι δεν είναι μόνο ένας πόλεμος κατά των γυναικών αλλά και ένας πόλεμος υπέρ των φτωχών και αδύναμων γυναικών.
Πόσες ήθελαν το παιδί τους και τις ανάγκασαν να το ρίξουν, έχετε σκεφτεί;
Διαβάστε επίσης