«Είμαστε το τρίτο σπίτι που θα δεις, αυτό με τις πολλές ελιές», ανέφερε καθώς εξηγούσε το δρόμο και μόλις το αυτοκίνητο έπιασε χωματόδρομο. «Νομίζω πως έκανα λάθος, μπήκα σε χωματόδρομο και δεν βλέπω σπίτια», λέω και προς έκπληξή μου, απαντά πως πάω σωστά. «Ποιος στις μέρες μας αποφασίζει να ζήσει στη μέση του πουθενά και μάλιστα, κάπου που δεν έχει άσφαλτο;» διερωτώμαι και προσπαθώ να αποφύγω, μάταια όμως, μία λακκούβα.
Κι ενώ ευχαριστώ το Θεό, που δεν έκλεισα τη συνέντευξη βράδυ, ξεχύνεται μπροστά μου ένα πανέμορφο πράσινο τοπίο, με χαμηλή βλάστηση και διάσπαρτα άγρια δέντρα. Σε λίγο εμφανίζεται και το τρίτο σπίτι… Αυτό με τις πολλές ελιές. Ένα αγρόκτημα σε αρκετή απόσταση από τα άλλα δύο. Τόσο κοντά, μα τόσο μακριά από την πόλη. Στην γεωργική περιοχή της Παναγίας των Αμπελιών, στην Αραδίπου.
Στη μεγάλη αυλή, περιμένει μια νεαρή χαμογελαστή κοπέλα, με πολύ ήρεμο πρόσωπο πλαισιωμένη από τρία σκυλιά. «Πες μου ότι δεν μένεις μόνη σου εδώ», ήταν το πρώτο που της είπα. «Μένω με τους γονείς μου, αλλά δεν θα με ένοιαζε να μείνω μόνη μου. Κοίτα πόσο ωραία είναι», απαντά εύθυμα.
Όταν διευθετούσαμε τη συνέντευξη με την Αγγέλικα Ηλιάδη, dog groomer (καλλωπίστρια σκύλων) από τη Λάρνακα, που έχει πάθος με τα ζώα και έκανε προφίλ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για το σκύλο της, δεν μπορούσα να φανταστώ αυτό που θα συναντούσα. Βασικά υπήρχε μια επιφύλαξη, επειδή μου φαινόταν πάντα κάπως, να έχει κάποιος προφίλ στα social media στο κατοικίδιό του.
Είναι οι προτροπές φίλων, που οδήγησαν στο κατώφλι της… Και είχαν δίκιο, διότι το εικοσάχρονο αυτό κορίτσι, πάει κόντρα στις προσταγές της εποχής. Έπεισε τους γονείς της να μετακομίσουν στην εξοχή, έκανε το πάθος της τρόπο ζωής και αφιερώθηκε στη διάσωση και τη φροντίδα των ζώων.
«Ανέκαθεν αγαπούσα τα ζώα. Από το δημοτικό έλεγα ότι ήθελα να σπουδάσω κτηνίατρος. Στα δεκαέξι μου όμως, μάλλον λόγω εφηβείας άλλαξα γνώμη. Αποφάσισα πως ήθελα κάτι άλλο, που να μου παρέχει πιο μεγάλη ασφάλεια. Έτσι άρχισα να σπουδάζω ψυχολογία. Στον ένα χρόνο, κατάλαβα πως δεν ήταν αυτό που αγαπώ. Έτσι σταμάτησα, ευτυχώς με τη στήριξη των γονιών μου, που δεν με πίεσαν να τελειώσω. Μου είπαν ‘αφού δεν σε κάμνει χαρούμενη να σταματήσεις’».
«Σπούδασα groomer, δηλαδή, περιποίηση σκύλων λούσιμο, κτένισμα και κούρεμα για συγκεκριμένες ράτσες. Το σκεπτικό είναι το ίδιο με έναν κομμωτή. Είναι περίεργο επάγγελμα, αλλά αυτό μου αρέσει, επειδή έρχομαι σε επαφή με τα ζώα. Δούλεψα για λίγο σε ένα μέρος που έκαναν grooming. Όποτε πήγαινα ήμουν φουλ ευτυχισμένη . Είναι εκείνο που θέλω να κάνω. Τον τελευταίο μήνα κάνω τις διαδικασίες για να δημιουργήσω ένα χώρο για Dog grooming saloon. Θα γίνει εδώ στη γεωργική περιοχή. Επειδή είναι μακριά, θα πηγαίνω να παίρνω τους σκύλους και θα τους φέρνω εδώ για περιποίηση».
«Τα αυτιά της ήταν κομμένα και ραμμένα με κλωστή»
«Από τον καιρό που ήμουν μωρό, είχαμε στο σπίτι κατοικίδια. Αρχικά είχαμε σκύλο και μετά πήραμε χελωνίτσες και ψαράκια. Στην πορεία, υιοθετήσαμε από το καταφύγιο της Αραδίπου ένα κακοποιημένο σκυλάκι, american staff, τη Νάλα. Αυτό μεγάλωσε την ευαισθησία μας, για τα ζώα και τις διασώσεις. Είδαμε από άλλο μάτι τον κόσμο τους και τα συναισθήματά τους. Της πήρε πολύ χρόνο να συνέλθει από την κακοποίηση, ακόμα έχει αισθήματα φόβου. Για ένα χρόνο δεν μπορούσε να περνούμε από πίσω της. Φοβόταν όταν έβλεπε σκούπες και όταν άκουγε δυνατούς θορύβους. Περιπλανήθηκε στον δρόμο για ένα μήνα. Τα αυτιά της ήταν κομμένα και ραμμένα με κλωστή, είχε πάθει μόλυνση και το ένα της πόδι ήταν στραβό. Ευτυχώς δεν ήταν υποσιτισμένη. Την πήραμε στον κτηνίατρο και τα βγάλαμε.
Δεν ξέρω πως κακοποιήθηκε, πιθανόν την ήθελαν να είναι πιο άγρια. Την είχαν για να γεννά προφανώς, επειδή διαπιστώσαμε πως είχε κάνει αρκετές γέννες. Μετά τη Νάλα, πήραμε γατάκια και ακόμη ένα σκυλάκι τον Rocky, που μου τον έκαναν δώρο. Το τελευταίο σκυλάκι το τέταρτο μας, το πέταξε κάποιος μπροστά από το αυτοκίνητό μας. Σταμάτησε μπροστά μας, το έριξε από το αυτοκίνητο και έφυγε. Ήταν δύο μηνών. Δεν προλάβαμε να δούμε τα νούμερά του, αλλά καταφέραμε να πιάσουμε το σκυλάκι. Έχουμε 4 σκύλους, 5 γάτες και ένα παπαγάλο».
Καθαρίζει στάβλους σε φάρμα
«Πάω και σε μια φάρμα αλόγων, που είναι rescue farm. Έσωσαν άλογα ιπποδρόμου, τα οποία τα άφησαν υποσιτισμένα, επειδή δεν μπορούσαν να αντεπεξέλθουν στις κούρσες ή δεν τους χρησίμευαν πλέον. Εγώ προσφέρω εθελοντικά βοήθεια. Καθαρίζω τους στάβλους και φροντίζω τα άλογα.
Τα άλογα για μένα είναι μανία, δεν είναι απλώς αγάπη. Μπορεί κάποιος να πει, “πως είναι δυνατόν να διασκεδάζει καθαρίζοντας τους στάβλους;”, αλλά πραγματικά, εμένα γεμίζει με. Μπορεί να ακούγεται περίεργο στην ηλικία μου, αλλά νιώθω ότι έρχομαι πιο κοντά με το ζώο, διότι το βλέπω σε όλες του τις φάσεις. Συνήθως πάω στις 9 το πρωί και φεύγω στις τρεις. Πρόπερσι, που ήμουν τρίτη Λυκείου, κάναμε μια μεγάλη διάσωση ενός αλόγου, που δεν το τάιζαν και έμεινε πετσί και κόκκαλο. Ευτυχώς σώθηκε».
Η αγάπη της Αγγέλικας και των γονιών της για τη φύση και τα ζώα, οδήγησε στη μεγάλη απόφαση να εγκαταλείψουν μια για πάντα την πόλη και τις ανέσεις της.
Ο λόγος που έκανε προφίλ στον σκύλο της
Όταν μιλά για τα ζώα, ειδικά για αυτά που κατάφεραν να έχουν μια δεύτερη ευκαιρία μετά από κακοποίηση, το πρόσωπο της φωτίζεται.
«Όταν πήραμε την Νάλα που ήταν κακοποιημένη, είχα βάλει πείσμα ότι θα της προσφέρω ότι καλύτερο μπορούσα και αφοσιώθηκα εκατώ τοις εκατώ, σε εκείνη. Έτυχε να βρω στη φάρμα και ένα ετοιμοθάνατο σκυλάκι. Η πατούσα του, ήταν ανοικτή και γεμάτη χώματα. Δεν ξέρω τι του είχε συμβεί, αλλά ήταν πολλά φοβισμένος. Τον πήρα και τον φρόντιζα, επί δύο μήνες. Την έβγαλα φωτογραφίες και τις έδειχνα, για να δουν πως ήταν και πώς έγινε. Τώρα το σκυλάκι είναι σε μια οικογένεια που το αγαπούν. Είχε μια δεύτερη ευκαιρία. Όμως, δεν ήθελα να δείξω προς τα έξω την άσχημη της φάση. Όταν πόσταρα φωτογραφίες της, έδειχνα πόση ευγνωμοσύνη ένιωθε. Την είχα στην αγκαλιά μου, έπεφτε πάνω μου και έκλεινε τα μάτια της. Ήθελα να δείχνω το καθαρά θετικό κομμάτι. Προτιμώ να εστιάζω στα θετικά, παρά στα αρνητικά».
«Ένα αρνητικό των social media είναι ότι πλασάρουν αρνητικές εικόνες. Προβάλλουν συνέχεια κακοποιήσεις. Γιατί να μην εστιάσω στα θετικά; Μόνο έτσι, θα μπορέσει ο κόσμος να σκέφτεται διαφορετικά. Έχει κάποιους αρρωστημένους, που κακοποιούν τα ζώα τους. Αν δείχνουμε εκείνες τις εικόνες, μπορεί να δώσουμε ιδέα σε κάποιους άλλους, που μπορούν να έχουν τον ίδιο τρόπο σκέψης.
Γι’ αυτό, δημιούργησα προφίλ στο σκύλου μου στο Instagram. Αν εγώ, που έχω τόσα ζώα που ζουν αρμονικά δεν το δείξω, μπορεί να μην το κάνουν και κάποιοι άλλοι. Ήθελα να δείξω, ότι αυτές οι ράτσες, που είναι κατακριτέες όπως είναι τα pitbull, μπορούν να προσφέρουν μεγάλη χαρά σε ένα σπίτι.
Οι συγκεκριμένοι σκύλοι ήταν nanny dogs, δηλαδή πρόσεχαν μωρά. Δεν ήταν ship dogs, που ήταν για τα κοπάδια, ούτε guard dogs όπως είναι οι λυκόσκυλοι. Εμφανισιακά τα pitbull, μπορεί να είναι πιο αυστηρά αλλά έτσι είναι τα χαρακτηριστικά τους».
«Από το πρωί που θα ξυπνήσουμε, αρχίζω να βάζω βίντεο με τους σκύλους μου, με σκοπό να δείξω την καθημερινότητά μας. Θα ξυπνήσουμε το πρωί θα τρέξουμε στο χωράφι, θα πάμε περίπατο. Το βράδυ είμαστε όλοι μαζί με τους γάτους. Θέλω να δείξω ότι μπορεί να υπάρξει αυτή η αρμονία σε όλα τα σπίτια, φτάνει να δίνουν την απαραίτητη σημασία στα κατοικίδιά τους».
«Μελλοντικά, θέλω να αρχίσω να κάνω βίντεο και να γράφω, για το πώς μπορεί κάποιος να ετοιμάζει γεύματα για το σκύλο του, τα οποία θα κάνουν καλό στην υγεία του. Επειδή έψαξα στο παρελθόν για το τι υλικά έπρεπε να χρησιμοποιώ και δεν έβρισκα βίντεο, θέλω να το κάνω έτσι ώστε να ευκολύνω τη ζωή κάποιων ιδιοκτητών.
Θα αρχίσω και μαθήματα για dog training και μέσω του Rocky, που έχει κάποιες ιδιαιτερότητες, θα δείχνω το πώς να εκπαιδεύσουν το σκύλο τους οι ιδιοκτήτες, για να είναι πιο εύκολο και για εκείνους και για το ίδιο το ζώο. Δεν είναι όλοι οι σκύλοι το ίδιο πράμα και αυτό πρέπει να το καταλάβουν οι ιδιοκτήτες. Κάθε σκύλος θέλει διαφορετικό τρόπο διαχείρισης. Από τη στιγμή που κάποιος μπορεί να μην είναι πρόθυμος να προσφέρει τα σωστά εφόδια στο κατοικίδιό του, καλύτερα να μην έχει σκύλο. Οι σκύλοι θέλουν αγάπη, εξάσκηση και εκπαίδευση».
Το μήνυμά της προς όσους κακοποιούν ζώα
«Νιώθω αηδία για εκείνους τους ανθρώπους. Μπορεί να ακούγεται βαριά λέξη, αλλά έτσι νιώθω. Εάν δεν μπορείς και δεν έχεις υπομονή να συντηρείς ένα ζώο, μην το πάρεις. Καλύτερα να το πάρεις σε ένα καταφύγιο, αλλά μην το κακοποιείς και μην το έχεις δεμένο σε μια αλυσίδα ένα μέτρο, χειμώνα καλοκαίρι, χωρίς στέγαστρο, χωρίς σημασία, χωρίς τίποτα. Αν δεν μπορείς να το συντηρείς και να το προσέχεις μην το έχεις, για να λες απλώς ότι έχεις κατοικίδιο».
