Ίσως δεν χρειάζονται παραπάνω λέξεις σε αυτό το άρθρο πέρα από αυτό που λέει ο τίτλος. Από τον Σταύρο Διοσκουρίδη.
Κάπου χρειάζεται ένα φρένο. Τη στιγμή που καμιόνια με φέρετρα διασχίζουν τους δρόμους της Ιταλίας, να βλέπουμε χαμογελαστά πρόσωπα να κόβουν καρότα, σε κουζίνες βγαλμένες από τις πιο λαμπερές σελίδες καταλόγων καταστημάτων με οικιακά είδη.
Φωτοσοπαρισμένες αναρτήσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό δείχνουν τα βλοσυρά βλέμματα εκατομμυριούχων σταρ, που θέλουν με τον τρόπο τους να περιγράψουν τι σημαίνει να είσαι θετικός στον κορονοϊό. Γνωρίζουν πως το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού της γης δεν έχει πρόσβαση σε τεστ που οι ίδιοι έχουν κάνει; Γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να βρουν κρεβάτι σε νοσοκομείο; Ότι οι αναπνευστήρες είναι λίγοι και δεν φτάνουν; Ότι δεν υπάρχουν θέσεις στις εντατικές; Ότι δεν έχουμε την ίδια ιατρική μοίρα που έχουν αυτοί; Μπορείτε να πείτε ότι λαϊκίζω, αλλά υπάρχει κάτι από τα παραπάνω που δεν ισχύει;
Δεν μας δίνει κουράγιο αν μάθουμε ότι και ο μεγαλύτερος σταρ του πλανήτη είναι θετικός στον ιό.
Δεν χρειάζεται ν’ απενοχοποιηθεί η κοινωνία για τον ιό, να «βγει από την ντουλάπα», να προστατευθεί πρέπει και να μην καταστραφεί οικονομικά.
Δεν είναι ανάγκη να πούμε ονόματα αλλά κάθε ποστ διάσημου με κορονοϊό είναι μια ακόμα ένδειξη του μεγαλύτερου προβλήματος της κοινωνίας: της ανισότητας. Οι πλούσιοι θα ζήσουν και οι φτωχοί θα γίνουν μέρος μιας θλιβερής στατιστικής.
Ακόμα και οι #μένουμε_σπίτι ίνφλουζ κουράζουν λίγο που περνάνε φανταστικά στα ζηλευτά σπίτια τους. Οκ, ζούμε στην εποχή των influencer αλλά τα «Παράσιτα» δεν τα είδανε;
Υπάρχουν οικογένειες που ζουν ο ένας πάνω στον άλλον και δεν σερβίρουν κάθε απόγευμα ένα ποτήρι κρασί με θέα τον Σαρωνικό. Μην κουνάμε το δάχτυλο σε αυτούς που βγαίνουν έξω, αφού υπάρχει κόσμος που δεν αντέχει μέσα στο σπίτι του, που δεν χωράει, σωματικά και ψυχολογικά μαζί με τους «δικούς του ανθρώπους». Δεν είναι όλες οι οικογένειες γυαλιστερές, με υπέροχα λαμπραντόρ να τις συντροφεύουν.
Επίσης, όσο και να επισημαίνουμε τους τρόπους να ψυχαγωγηθούμε μέσα στα σπίτια μας, είναι ίσως από τις λίγες φορές που το binge watching μοιάζει σαν βασανιστήριο, που η βιβλιοθήκη μοιάζει πιο βαριά από ποτέ.
Θα τα κάνουμε αλλά μην παριστάνουμε ότι περνάμε και τέλειαααααααα…..
Υ.Γ. Καλλιτέχνες που μας προσφέρουν κάτι από την τέχνη τους να συνεχίσουν να το κάνουν. Όλη μέρα περιμένω πότε θα βγει ο Σωκράτης Μάλαμας από τον καναπέ του να μας πει το τραγούδι του.
Διαβάστε επίσης