Η καραντίνα αποτελεί εδώ και ένα μήνα μια νέα πραγματικότητα στη ζωή μας. Με γνώμονα το κοινό καλό και υπακούοντας στους νόμους, αναγκαστήκαμε να «αποχαιρετήσουμε» βασικές συνήθειες και ελευθερίες. Αναμφίβολα, από κάθε κατάσταση στη ζωή μας, μπορούν να προκύψουν και οφέλη. «Ούδεν κακόν, αμιγές καλού», άλλωστε!
Από το να βλέπεις όμως κάτι θετικό στην υγειονομική κρίση, μέχρι το να φτάσεις να περιγράφεις τον κορωνοϊό ως ευλογία, πέραν από ελαφρώς… παράλογο, θα λέγαμε πως είναι και προκλητικό. Και αναφερόμαστε κυρίως σε διάφορους καλλιτέχνες αλλά και δήθεν… “influencers”, οι οποίοι με τα βιντεάκια τους και προβάλλοντας τις ανέσεις της έπαυλής τους, προσπαθούν να μας πείσουν πόσο υπέροχη είναι η όλη φάση… για ενδοσκόπηση.
Προφανώς όμως η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική για μεγάλη μερίδα του κόσμου, που στοιβάζεται στα 50 και 80 τετραγωνικά του διαμερίσματός του, χωρίς πισίνες και γήπεδα του τένις, ενώ προσπαθεί να διαχειριστεί το άγχος της αυριανής επαγγελματικής αβεβαιότητας. Για αλλους δε η καραντίνα σημαίνει μοναξιά και κακοποίηση. Σε δύσκολες καταστάσεις, όπως αυτή, ας είμαστε λοιπόν πιο προσεχτικοί στο τι δηλώνουμε.
Ν. ΚΟΥΡ