Ένας μήνας…. Τα μάτια μου άνοιξαν και πάλι αμέσως. Λευκό ταβάνι. Η ώρα είναι 8 το πρωί. Τις τελευταίες μέρες κοιμάμαι πολύ πιο νωρίς από ότι ήμουν συνηθισμένος για πολλά χρόνια. Ξαπλώνω στον καναπέ, γυρνάω πλάτη στη γωνία εκείνη του σπιτιού, όπου καθόταν, ακουμπάω το κεφάλι μου στο μαξιλάρι με αναμμένη την τηλεόραση και με παίρνει ο ύπνος.
Συνήθως φοράω τα ίδια ρούχα που φόραγα το πρωί και στη δουλειά. Κάποια στιγμή αν ξυπνήσω κατα την διάρκεια της νύχτας πηγαίνω να κοιμηθώ στο κρεβάτι. Δεν βλέπω όνειρα…. η τουλάχιστον δεν θυμάμαι εάν είχα δει.
Η εικόνα του με επισκέπτεται όταν έχω τα μάτια ανοιχτά. Όπως σήμερα. Είναι χειμώνας και εκείνος έχει κουλουριαστεί στην άκρη του καναπέ, ροχαλίζει και εγώ πάω και του χαϊδεύω το κεφάλι και τον φιλάω, του βάζω κοντά του τα αγαπημένα του παιχνίδια και τον αγκαλιάζω.
Νιώθω τη θλίψη μέσα στο στομάχι μου. Αρχίζω και βουρκώνω. Σηκώνομαι και τρέχω γρήγορα στην κουζίνα να φτιάξω καφέ, λες και αυτό θα καλύψει τη μαυρίλα μου. Είναι πολύ ύπουλη η στενοχώρια. Δεν έχει καμία σχέση με τη χαρά.
Η χαρά όταν έρχεται μπορείς απλά να σταθείς με ψυχραιμία απέναντί της, ενώ η στενοχώρια είναι άλλο πράγμα. Σε πιάνει από εκεί που δεν το περιμένεις, σου δίνει και μία γροθιά στα σωθικά και σου ψιθυρίζει στο αυτί “τώρα θα πονέσεις”.
Ο Έλβις θα γινόταν δεκατεσσάρων χρονών τον Ιανουάριο. Ήταν ο πιο όμορφος σκύλος στον κόσμο. Δεν πρόλαβε τα γενέθλια του, έπρεπε να φύγει πριν ακριβώς ένα μήνα. 19/10/2020. Από όταν η καρδιά του σταμάτησε να χτυπά, η καρδιά μου σταμάτησε να αισθάνεται ακριβώς την ίδια στιγμή. Κενό.Τίποτα…
“Δεν χρειάζεται να είσαι χαρούμενος, αν νιώθεις λυπημένος” μου είχε πει ένας άγνωστος στο πάρκο που τον είχα συναντήσει μόλις λίγες μέρες αφότου είχε πεθάνει ο Έλβις όταν του είπα για το θάνατό του. Η συμβουλή που μου έδωσε, του βγήκε αυθόρμητα όταν άρχισα να κλαίω μπροστά του και του ζήτησα συγνώμη. Δεν χρειάζεται να είμαι χαρούμενος, αν νιώθω λυπημένος.
Γιατί όμως νιώθω τόσο λυπημένος; “Όσο μεγαλώνουμε και ωριμάζουμε συναισθηματικά, αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά το μέγεθος μιας απώλειας”, μου λέει ένας άλλος φίλος. Είναι πραγματικά κάτι το αξιοσημείωτο πως ένα τραγικό γεγονός, όπως είναι ο θάνατος σου λύνει τη γλώσσα και αρχίζεις και είσαι πιο ανοιχτός με τους ανθρώπους. Σαν να πέφτει κάθε αντίσταση και το μόνο που αναζητάς είναι κάποιον να σου κάνει ένα πατ πατ στην πλάτη και να σου πει “σε καταλαβαίνω”.
Η αλήθεια είναι πως όταν δεν μπορώ να μπω μόνος μου στο σπίτι, όταν με πιάνουν τα κλάματα μέσα στο αυτοκίνητο, όταν επιστρέφω από μια βόλτα μου από το πάρκο της γειτονίας μου, κάπως ο πόνος μου μαλακώνει γιατί ξέρω πως πολλοί είναι αυτοί που με καταλαβαίνουν.
Η Όλγα που με πήρε τηλέφωνο και θυμήθηκε πως ο Έλβις πέθανε πριν ακριβώς ένα μήνα σαν σήμερα, κάτι το οποίο θυμήθηκε εντελώς ξαφνικά όταν θέλησε να ποστάρει μια φωτογραφία του σήμερα στο instagram.
Μου λείπουν τα αμέτρητα σου «σ’αγαπώ» πανέμορφο μου πλάσμα. Δεν μου μίλησες ποτέ κι όμως μου έλεγες τόσα…Όμορφα μου μάτια…και γω σ´αγαπώ. Το ξέρεις…Για πάντα.
Το τελευταίο αντίο μέσα από τα μάτια του Έλβις – Βίντεο – Φωτογραφίες
Ο Λούκας που μοιράστηκε τη φωτογραφία που είχε βγάλει μαζί του σπίτι μου πριν μερικά χρόνια. Η Ελίνα μου είχε γράψει “Είμαι σίγουρη ότι είναι στον παράδεισο και σου δίνει την αύρα του και επίσης πολύ χαρούμενος και τυχερός που είχε ένα τόσο πιστό φίλο..! Σας έβλεπα συχνά στο πάρκο στην παιδαγωγική ακαδημία!”
Η Στάλω που μου έδωσε μία αγκαλιά και ένα κουράγιο.
Η Δήμητρα…”Αχ βρε Βαγγέλη μου πόσο έκλαψα όσο διάβαζα όλα αυτά. Καλό ταξίδι στον Elvis μου και μαζί σου έζησε τόση αγάπη και ευτυχία που έφυγε πλήρης. Δεν πιστεύω να υπάρχει άλλος που να έδωσε τόση αγάπη και φροντίδα σε ζώο. Ο Elvis πίστευε είναι και αυτός άνθρωπος οχι σκυλί”.
Η Νάσια…”Ο Ελβις ήταν τυχερός που σε ειχε,του εδωσες και σου έδωσε όμορφες αξέχαστες στιγμες.❤Μεσα στην καρδιά σου παντα θα τον κουβαλάς”
Ο Μάνος….”😔😔😔😢😢😢Λυπάμαι πολύ για την απώλεια σου Βαγγέλη μου … Τον Elvis τον φρόντισες με πολύ αγάπη μέχρι την τελευταία στιγμή και αυτός πάλευε για να αντέχει ώστε να μένει κοντά σου και να σου ανταποδίδει την αγάπη του και την χαρά του. Ήταν πολύ τυχερός που ήταν δίπλα σου και πήρε τόση αγάπη και φροντίδα που θα ήταν παράδειγμα και ευχή για πολλά ζωάκια ... Να είσαι καλά να τον θυμάσαι. Ο πόνος και η λύπη είναι κομμάτι αυτού του ταξιδιού μας στην συνύπαρξή μας με αυτά τα αγγελικά πλάσματα, όπως και το γέλιο με την χαρά που μας δίνουν όταν είναι κοντά μας. Είμαι βέβαιος πως η ψυχούλα του θα τριγυρνάει πάντα κάπου εκεί κοντά σου και θα νιώθεις ένα αεράκι να σε χαϊδεύει όταν λυπάσαι και όταν θα χαίρεσαι … θα είναι το αεράκι που θα κάνει το κούνημα της ουράς του δίπλα σου … ❤ … Λυπάμαι που δεν πρόλαβα να τον συναντήσω από κοντά, να τον χαϊδέψω, να τον αγκαλιάσω να παίξω μαζί του, νιώθω όμως απεριόριστα ευγνώμων που ο ίδιος ήταν η αφορμή να γνωρίσω εσένα και το πόσο υπέροχα σπάνιος άνθρωπος είσαι και πόσο πλούσια ψυχή έχεις καθώς ήταν το σημείο αναφοράς στις συζητήσεις μας… Θα είμαι εδώ για ότι χρειαστείς.”
Η Δέσποινα…”Πόσο λυπάμαι Βαγγέλη μου για το χαμό του Έλβις σου… να είσαι σίγουρος πως μαζί σου πέρασε τις πιο όμορφες στιγμές της ζωής του... αυτά να κρατήσεις στην καρδιά σου, φίλε μου!
Ότι χρειαστείς, πες μου! 💖”
Ο Τρύφωνας…”Diavazontas to keimeno s gia ton Elvis syniditopoiisa poso agaphsa afto to glyko skylo. Einai dyskolo na sygkratisw ta dakrya m. Ton agapw poly ton Elvis kai tha meinw me tin eikona tou na me perimenei stin porta. Vangeli m thelei dynami kai xrono na apalinei ton pono pou niwtheis. Oti xreiazesai na xereis oti eimai dipla s.”
Η Βαλεντίνα…”Επειδή ξέρω τι ήταν για σένα ο Ελβις , ξέρω ότι και να σου γράψω ή να σου πω κάτι, δεν θα βοηθήσει. Μέσα απ την καρδιά μου όμως το εννοώ αυτό που θα σου πω χωρίς να με παρεξηγήσεις…Ο Έλβις ήταν η μόνη ψυχή που την αγάπησες πιο πολύ και από τον εαυτό σου…Σε παρακαλώ θερμά μην με παρεξηγήσεις…Όταν κάποιος γνωστός ή φίλος χάσει ένα ζώο, θα αντιληφθώ την στεναχώρια του και τον πόνο του..Στη δική σου περίπτωση όταν είδα ότι έφυγε ο γίγαντας, ένιωσα σαν να έφυγες εσύ..πόνεσα στα Αλήθεια!!!”
Ο Ονούφριος…Ήθελα από ψες να στείλω κάτι, αλλά δεν ήμουνα σε θέση, πόσο μάλλον εσύ. Θέλω μόνο να σου πω κουράγιο, ακόμα και αν φαίνεται ότι πλέον δεν υπάρχει νόημα χωρίς τον Έλβις. Δεν μπορεί να είναι ποτέ εύκολο, μετά που 14 χρόνια συμβίωσης και ανιδιοτελούς αγάπης. Εν θέλω να σου πω κάτι τετριμμένο, απλά για να ακουστεί ως παρήγορο. Μπορεί σαν ανθρώποι να μην πετυχαίνουμε πάντα στις συμπεριφορές μας ο ένας απέναντι στον άλλο, κάπου να αστοχούμε, αλλά για ένα πράμα βάλω το χέρι μου στην καρδια, ότι εσύ ΠΟΤΕ δεν αστόχησες απέναντι στον Έλβις! Το επιβεβαιώνω με όλη μου τη δύναμη ότι μέχρι σήμερα δεν έχω δει κανένα να αγαπά και να φέρεται ως ίσο στο σκύλο του. Εσύ μπορούσε να πεινάσεις, ο Έλβις ουδέποτε. Έζησε βασιλικά μαζί σου, όπως άξιζε σε τζιήνο το υπέροχο πλάσμα. Πόσοι σκύλοι θα τον εζήλεφκαν αν εμπορούσαν να μιλήσουν. Θέλει καιρό, αλλά σιγά, σιγά θα ξεθωριάσει ο πόνος για τα τελευταία που ήταν τα άσχημα. Θα θυμάσαι τις αμέτρητες στιγμές χαράς, βλακείας και αγάπης που περάσατε γεμάτα. Ευχαριστώ που με άφησες να τον δω πριν να φύγει. Εσπάραξε η ψυχή μου έχει δυο μέρες και ας ήμουν μακριά τα τελευταία χρόνια. Ποτέ εν εσταμάτησα να τον αγαπώ. Πρόσεχε τον εαυτό σου. Τούτο θα ήθελε ο Έλβις που σε αγαπούσε υπέρτατα και εκαταλαβαινε το ο καθένας όταν τον έβλεπε να σε κοιτά με τζιήνα τα υπέροχα εκφραστικά μάθκια.
Ο Γιώργος…. Nai itan i aitia na agapisw ta zwa kai tous skilous. Akoma ton agapw kai tha to thimame gia panta! Ezise mia kali zoi kai polli agapi apo sena kai tous girw tou. Giato na niotheis ikanopoiimenos oti ekanes ta panta giafto. Prepei na faneis dinatos. Ine mpora kai tha perasei kai na skeftese panta tes kales stigmes pou sou exei afisei!!! Itan i agapi mou i megali and it breaks my heart …Na xereis oti ponesa poli me to xamo tou elvis. Apo ti mera pou mou eipes oti efige apo ti zoi, ton skeftomai monos moy kai klew. Tin paraskevi to proi pou xipnisa kai eida to minima sou en mporeis na fantasteis poso ponesa kai poso eklapsa. Eklega me ligmous. Makari na mporoysa na ton apoxeretisw prin figei. Ixera oti mia mera tha eftane afti i stigmi. Ithela na imoun konta tou. Itan i agapi mou i megali kai tha sinexisei na ine. Lipithika poli pou ipefere toso.. i psixi mou elvis!!! Thelw na vreis mia omorfi foto kai na ti kadrosoume… afto tha ine to antio mou gia ton elvis. Will always love him and will never forget him!
Τον Χρίστο και τον Πανίκκο… οι φίλοι μου που άφησαν όλες τις δουλειές που είχαν και βρέθηκαν κοντά μου αναλαμβάνοντας όλο το δύσκολο “έργο” που ακολούθησε αφού πέθανε ο Έλβις.
Η μάνα μου που με παίρνει κάθε μέρα τηλέφωνο να δει πώς είμαι. Άνθρωποι που δεν με έχουν δει και μου στέλνουν μηνύματα να κάνω κουράγιο.
Η ζωή μου χωρίς εκείνον δεν θα είναι ξανά η ίδια. Θα είναι όμως λίγο περισσότερο γεμάτη από την ανθρωπιά που ένιωσα. Και ίσως αυτό να είναι το μεγαλύτερο μάθημα που πήρα από το θάνατο του Έλβις: πως υπάρχουν άνθρωποι έτοιμοι να σου κάνουν αυτό το πατ πατ στην πλάτη και να καταλάβουν πως το να χάνεις το σκύλο σου είναι σαν να χάνεις κομμάτι σου.
«Ήταν ένας Άγγελος. Και ήταν ο καλύτερός μου φίλος. Περάσαμε τόσα πολλά μαζί»
«Σε ευχαριστώ που με επέλεξες αγαπημένε μου ΈΛβις. Θα σε αγαπώ και θα είμαι μαζί σου κι εσύ μαζί μου για πάντα. Δε θα ξεχαστείς ποτέ, ποτέ, ποτέ. Δεν υπάρχουν λόγια για το πόσο σε αγαπώ. Από εδώ μέχρι το φεγγάρι και πίσω και πάλι μέχρι την αιωνιότητα και πέρα από αυτή. Τρέξε τώρα με τον Ζάναχ και τους Αγγέλους. Θα σε δω όταν φτάσω εκεί. Σε αγαπώ με όλο μου το είναι. Θα σε ευχαριστώ για πάντα για την αγάπη σου, όμορφο αγόρι μου».
ΕΛΒΙΣ: Τι μου έμαθε ο θάνατος του σκύλου μου from Hallocy on Vimeo.