«Βοήθησε σε μια δύσκολη στιγμή ενός νέου 20 χρονών, ο οποίος ήταν στο έδαφος και πέθαινε. Τα πρώτα λεπτά, που πρέπει κάποια χέρια να σου δώσουν βοήθεια και βρίσκονται στη σκηνή για μένα, αυτά τα χέρια είναι ιερά. Μπορεί να έσωσε τη ζωή του 20χρονου, όμως νιώθω κάθε φορά ότι εγώ χρωστώ προσωπικά σε εκείνον που το κάμνει», λέει και συγκινείται.
Η ίδια καθώς και τα μέλη της Υπηρεσίας της έχουν σώσει εκατοντάδες ζωές. Κι όμως, υποκλίνεται μπροστά στους ήρωες της καθημερινότητας, που συνδράμουν στο έργο τους μέχρι να φτάσουν στη σκηνή.
«Ο άνθρωπος εκείνος για μένα είναι ένας ήρωας της καθημερινότητας, που θα πρέπει να βραβεύουμε. Το έκανε με όλη του την αγάπη και όλη του την ευαισθησία και δεν συναντούμε συχνά τέτοιους πολίτες. Εμείς εδώ στην Υπηρεσία Ασθενοφόρων, παρακαλούμε τον κόσμο πολύ συχνά να δώσει τις πρώτες βοήθειες και αρνείται και φεύγει. Αυτός ο πολίτης όχι μόνο δέχθηκε, αλλά εφώναξε και τους γείτονες και έφεραν κουβέρτες».
Η πράξη ανθρωπιάς και αλληλεγγύης αυτού του ανθρώπου, του κ. Γιάννη Χρήστου που δεχόταν οδηγίες από το τηλέφωνο και παρείχε τις πρώτες βοήθειες σε ένα νέο 20 χρόνων που ενεπλάκη σε τροχαίο ατύχημα, έγινε γνωστή μέσα από την ανάρτηση της. Η Ριάνα Κωνσταντίνου ζητώντας του δημόσια συγνώμη, ζήτησε να πληρώσει το πρόστιμο, που του επέβαλε αστυνομικός επειδή στάθμευσε παράνομα για να βοηθήσει τον 20χρονο.
«Ο άνθρωπος βρέθηκε στη σκηνή επειδή επέστρεφε σπίτι του εκείνη την ώρα. Το τροχαίο έγινε μπροστά στα μάτια του και γι’ αυτό πάρκαρε το αυτοκίνητό του εκεί. Ακόμα νιώθω δέος γι’ αυτόν τον άνθρωπο και την προσφορά του και θα τον ευχαριστώ μια ζωή, επειδή βοήθησε να σώσουμε μια ζωή».
Η ανάρτησή της έγινε αφορμή γι’ αυτή τη συνέντευξη, ως μια υπενθύμιση του σπουδαίου έργου, που επιτελούν τα μέλη της Υπηρεσίας Ασθενοφόρων, που εν μέσω πανδημίας καθίσταται ακόμα πιο δύσκολο. Είναι οι άνθρωποι που στο πρώτο κύμα δέχονταν χειροκροτήματα και αντιμετωπίζονταν ως ήρωες. Η Υπεύθυνη της Υπηρεσίας, Ριάνα Κωνσταντίνου κλήθηκε να απαντήσει εάν ενοχλείται η ίδια ή οι εργαζόμενοι, που πλέον δεν υπάρχουν οι ίδιες εκδηλώσεις στήριξης.
«Την πρώτη φορά το κουράγιο χρειαζόταν δύο φορές, διότι ήταν κάτι άγνωστο για όλους, ακόμα και για την ιατρική κοινότητα. Ήμασταν όλοι φοβισμένοι για τον ιό. Δηλαδή όταν έδινα την οδηγία στο πλήρωμα ασθενοφόρων να ανταποκριθεί σε ένα τέτοιο περιστατικό τις πρώτες ημέρες, ο φόβος που έβλεπα μέσα στα μάτια τους δεν περιγράφεται. Χρειάζονταν αυτό το χειροκρότημα του κόσμου, χρειάζονταν ψυχολογικά να έχουν δίπλα τους και μαζί τους τον κόσμο. Τώρα χρειάζονται την αγάπη, δεν χρειάζονται το χειροκρότημα. Δεν είμαστε ήρωες. Είναι η δουλειά μας, αλλά χρειαζόμαστε τη συμπαράσταση όλου του κόσμου, διότι αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι ρομπότ είναι άνθρωποι.
Το να δουλεύεις 18 ώρες την μέρα και ειδικά με εκείνη τη στολή, είναι δύσκολο. Το καλοκαίρι όταν μεταφέραμε περιστατικά από την Πάφο στην Αμμόχωστο με εκείνη τη στολή, αρκετά από τα πληρώματα πάθαιναν κράμπες, λόγω της μεγάλης απώλειας υγρών από τον ιδρώτα. Οπόταν όταν κάποιος είναι στο ασθενοφόρο, προσπαθεί να στηρίξει έναν ασθενή και παθαίνει κράμπες και δεν πρέπει να το πει για να μην τον ανησυχήσει, σκέψου πόσο σκληρή δουλειά είναι. Είσαι μέσα στη στολή σου κλεισμένος και οφείλεις να πάεις μέχρι το τέρμα, είτε αντέχεις, είτε δεν αντέχεις. Αυτή είναι η διαφορά αυτού του επαγγέλματος από οποιοδήποτε άλλο. Δεν είμαστε ήρωες, αλλά είναι ένα επικίνδυνο επάγγελμα και εκείνο που θέλουμε είναι την αγάπη και την αγκαλιά του κόσμου. Τίποτε άλλο».
Όπως εξηγεί υπάρχουν μεγάλες διαφορές στην πρώτη και τη δεύτερη φάση της πανδημίας, αφού στην αρχή υπήρχε ο φόβος για το άγνωστο. «Στη δεύτερη φάση έχουμε πάρα πολλές γνώσεις για το πώς θα αντιμετωπίσουμε τον ιό, ποιοι είναι οι τρόποι άμεσης αντιμετώπισης των περιστατικών, τις μέρες που χρειάζεται κάποιος για να ιαθεί και τις φαρμακευτικές αγωγές. Όλες οι δομές είναι καλύτερα προετοιμασμένες και γνωρίζουν τι ακριβώς περιμένουν».
Πάνω από 200 κλήσεις τη μέρα
Κατά το πρώτο κύμα της πανδημίας η Υπηρεσία Ασθενοφόρων που διαχειρίζεται και τη γραμμή 1420, λόγω του lockdown ασχολείτο κυρίως με περιστατικά που είχαν σχέση με τον κορωνοϊό.
«Ήταν πολύ λιγότερα τα περιστατικά και υπήρχε lockdown, δεν είχαμε τόσες κλήσεις για άλλα περιστατικά. Τώρα είμαστε στο ζενίθ, επειδή εκτός από τα περιστατικά covid έχουμε και τα υπόλοιπα.
Η διαχείριση του κορωνοιού είναι η πιο μεγάλη πρόκληση που κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε, όχι ως προς το συμβάν αλλά ως προς τη διάρκειά του, αφού πάει μήνες. Συνήθως οι μεγαλύτερες προκλήσεις μας αφορούσαν μεγάλα τροχαία, ή εκρήξεις ή πυρκαγιές, που έχουν όμως μικρή διάρκεια. Αυτό είναι από το Φεβρουάριο και ακόμη συνεχίζουμε. Η κούραση και η κόπωση όλων φαίνεται διαγράφεται παντού. Αυτή είναι η διαφορά.
Δεν πάψαμε ούτε λεπτό να αντιμετωπίζουμε την οποιαδήποτε επείγουσα κατάσταση είτε είναι ένα τροχαίο, είτε είναι ασθένεια στο σπίτι, είτε είναι ανακοπή, τα πάντα… Έχουμε γύρω στις 180 κλήσεις ημερησίως που αφορούν, επείγουσες ανταποκρίσεις ασθενοφόρων. Αν προσθέσουμε και τις κλήσεις για τους ασθενείς με κορωνοϊό είναι πέραν των 200 οι κλήσεις καθημερινά».
Η ίδια δουλεύει ακατάπαυστα αφού το έργο του συντονισμού των ασθενοφόρων είναι τεράστιο. Όσοι την ξέρουν, γνωρίζουν πως πρόκειται για μια πολύ δυναμική γυναίκα, με μεγάλη ψυχραιμία και μεγάλες ικανότητες στη διαχείριση κρίσεων. Ωστόσο, υπήρξαν στιγμές τους τελευταίους μήνες που λύγισε.
«Στην αρχή στο πρώτο κύμα, συνέβηκε αρκετές φορές. Προσπάθησα όλες τις φορές να μην καταλάβει κανένας τίποτε, διότι πολλοί άνθρωποι βασίζονταν πάνω μου και ήταν ουσιώδες να βλέπουν ότι είμαι βράχος. Γι’ αυτό το λόγο κανένας δεν έμαθε τίποτα».
«Νομίζουν ότι θα πεθάνουν…»
Αυτό που δεν έχει αλλάξει, πάντως είναι τα συναισθήματα των ασθενών που επιδεινώνεται η κατάστασή τους λόγω της νόσου και πρέπει να μεταφερθούν στο νοσοκομείο.
«Όταν πάμε να τους πάρουμε είναι πάρα πολύ φοβισμένοι και πολύ αγχωμένοι. Νομίζουν ότι θα πεθάνουν και ότι έφτασε το τέλος τους. Αυτή είναι η πρώτη εικόνα που έχουμε από αυτούς όταν πάμε στα σπίτια τους για να τους μεταφέρουμε. Όταν ακούν ότι θα τους μεταφέρουμε στο Νοσοκομείο Αναφοράς, πανικοβάλλονται. Στη διαδρομή τα πληρώματα τους εξηγούν τη διαδικασία και τους καθησυχάζουν και τότε ηρεμούν κάπως. Πολύς κόσμος δείχνει ευγνωμοσύνη και τους ευχαριστούμε πάρα πολύ που αναγνωρίζουν το ρόλο και τη σημαντικότητα των πληρωμάτων ασθενοφόρων και την προσπάθειά τους για να μην χαθεί καμία ζωή».
Η Υπεύθυνη της Υπηρεσίας Ασθενοφόρων, έδωσε την απάντησή της και στους αρνητές της πανδημίας.
«Δεν θέλω να πιστέψω ότι υπάρχει πολίτης στη χώρα μας, που δεν πιστεύει ότι αυτός ο ιός υπάρχει. Ίσως αυτό που δεν πιστεύουν είναι τη γενικότερη φιλοσοφία. Το ότι εμείς έχουμε εκατοντάδες κλήσεις ημερησίως, το ότι καθημερινά μεταφέρουμε περιστατικά στο Νοσοκομείο Αναφοράς με συμπτωματολογία και κλινική εικόνα πάσχοντα, με πολλά βαριά περιστατικά νσ χρειάζονται διασωλήνωση, δεν μπορεί να είναι προϊόν της φαντασίας μας. Άρα δεν τίθεται θέμα προς συζήτηση, ότι αυτός ο ιός δεν υπάρχει».
Τους δίνουν συνταγές για να εξαφανιστεί ο ιός
Η Υπηρεσία αποτελείται από τους οδηγούς ασθενοφόρου, τους διασώστες, τους νοσηλευτές και τους λειτουργούς του συντονιστικού κέντρου κρίσεων.
Είναι μια ομάδα που ξεκινά από τη λήψη της τηλεφωνικής κλήσης μέχρι και την άμεση αντιμετώπιση στη σκηνή. Λόγω της υγειονομικής κρίσης η Υπηρεσία Ασθενοφόρων, διαχειρίστηκε γενικότερα πολλά θέματα που αφορούν τον κορωνοϊό, όπως είναι η τηλεφωνική γραμμή 1420 που αφορά επείγοντα περιστατικά, με τις διακομιδές των ασθενών στο Νοσοκομείο Αναφοράς, στις διακομιδές υπόπτων και θετικών περιστατικών προς τα νοσοκομεία και επίσης πολλές δειγματοληψίες σε πολίτες που αδυνατούν να πάνε στα σημεία δειγματοληψιών».
Κατά τη διάρκεια του lockdown, λόγω και της άγνοιας του κόσμου τα τηλεφωνήματα προς το 1420 ήταν χιλιάδες καθημερινά. Πλέον και αφότου άλλαξε ο ρόλος μειώθηκαν αισθητά.
«Έχουμε μερικές εκατοντάδες τηλεφωνήματα ημερησίως, τα οποία είναι πολύ πιο διαχειρίσιμα. Φυσικά πλέον το 1420 είναι μόνο για επείγουσα αντιμετώπιση περιστατικών ή ακόμα και για βοήθεια σε όσους δεν έχουν προσωπικούς ιατρούς».
Ωστόσο, υπάρχει ακόμη κόσμος που δεν έχει καταλάβει τη χρήση του και είτε ρωτά γενικές πληροφορίες, είτε ακόμα δίνει συνταγές για… θεραπεία του κορωνοϊού.
Εξακολουθούμε να λαμβάνουμε εκατοντάδες τηλεφωνήματα από κάποιους που δεν αντιλαμβάνονται το ρόλο του 1420 και ρωτούν γενικές πληροφορίες όπως επιδόματα, άδειες μητρότητας και άλλα πράγματα, αλλά αναγκαζόμαστε να τους υποστηρίξουμε.
Τα πιο περίεργα πράγματα που μας ρωτούν είναι εάν γνωρίζουμε πώς θεραπεύεται ο κορωνοϊός, άλλοι μας λένε διάφορες μαγικές συνταγές με φυτά του δάσους και με βότανα για να θεραπευτεί η ασθένεια και άλλα πολλά περίεργα. Το πιο περίεργο που μας ρώτησαν ήταν αν κολλά κάποιος από τρίχα αλόγου…».
reporter.com.cy