Ήταν 2017 όταν η (όχι και τόσο διάσημη τότε) Ελληνίδα ηθοποιός ξεκίνησε το ταξίδι της στο Youtube, οπλισμένο με το χιούμορ της και την οξυδέρκειά της.
Πολλές ιδέες, έξυπνα αστεία, χτίσιμο μιας περσόνας που μια ταλαντούχα ηθοποιός σαν την Σοφία Μουτίδου εύκολα θα μπορούσε να πετύχει.
Σύντομα, οι μερικές εκατοντάδες subscribers έγιναν χιλιάδες. Σήμερα, το κανάλι της έχει ξεπεράσει τις 34.000 ακολούθους.
Αυτό ήταν το πρώτο της βίντεο:
Το ευρύ κοινό την ήξερε από τους Στάβλους της Εριέττας Ζαϊμη, ένα σήριαλ που ακόμα παρακολουθείται με χαρά, είτε τηλεοπτικά σε επαναλήψεις, είτε στο Youtube.
Έχει χονδορειδή αστεία, η πλειοψηφία των οποίων δεν θα «περνούσε» σήμερα σε σήριαλ στην ελληνική τηλεόραση, ακόμα κι αυτή δεν έχει εναγκαλίσει πλήρως την πολιτική ορθότητα.
Ύστερα, η Μουτίδου έκανε σουξέ ως δασκάλα στο Κολοκοτρωνίτσι, στο Καφέ της Χαράς. Εκεί, ξέφυγε από τον ρόλο του πανκ φρικιού «Μπόχαλη» και έγινε διοπτροφόρος, στερεοτυπική «άσχημη». Έδειξε ότι είναι καλή ηθοποιός, με πάστα κωμίκας, με μοναδικό αποτύπωμα λόγω όψης και χροιάς φωνής.
Δεν έχουμε, δα, και πολλές Μουτίδου στο ελληνικό σανίδι.
Κι άλλα πολλά κι ωραία έκανε η Μουτίδου πριν το Youtube της. Σε κάποια φάση, συμμετείχε και ως συμπαρουσιάστρια του Γρηγόρη Αρναούτογλου στην εκπομπή του Mega, Όμορφος Κόσμος το πρωί. Δίδασκε υποκριτική στη δραματική σχολή της Μιμής Ντενίση, λέει η Wikipedia, και το 2012 άρχισε να ασχολείται με το stand up comedy.
Πρωταγωνίστησε ή απλώς έπαιξε σε αρκετές δημοφιλείς θεατρικές παραστάσεις, ιδίως κωμωδίες. Φυσικά, συμμετείχε και σε αρκετά τηλεοπτικά σήριαλ.
Τον Ιούλιο του 2020 ξεκίνησε να συμπαρουσιάζει μαζί με τηνηθοποιό Πηνελόπη Αναστασοπούλου, την τραγουδίστρια Κρυσταλλία Ρήγα και τη μουσικό και ψυχολόγο Σοφία Κουρτίδου στην ψυχαγωγική εκπομπή The Booth στο Open.
Στις βουλευτικές εκλογές του 2019 έθεσε υποψηφιότητα στην Α΄ Θεσσαλονίκης με το Κίνημα Αλλαγής, αλλά δεν εξελέγη.
Ο Γιάννης Παπαδόπουλος έγραψε στην A.V κάτι ολόσωστο για το θέμα των ημερών: «Στην υπερέκθεση ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος αργά ή γρήγορα κάποιας τρανής αστοχίας για τον υπερ-εκτεθειμένο, και στην περίπτωση Μουτίδου μάλλον αυτό συνέβη.»
Τι συνέβη τελικά;
Αυτό το βίντεο συνέβη:
Η Σοφία Μουτίδου, στο πλαίσιο μιας σειράς από βίντεο στα οποία σατιρίζει ανθρώπους-ειδικότης της και συνήθως επιτυχέστατα- με άξονα το σεξουαλικό τους φύλο (στρέιτ άντρες, στρέιτ γυναίκες) καταπιάνεται και με το κομμάτι των ομοφυλόφιλων.
Δεν τους αντιμετωπίζει με τον φόβο της εποχής για να πούμε τα πράγματα όπως τα σκεπτόμαστε ή όπως πιθανώς είναι. Στο μεταξύ, είναι αυθεντικά φίλος του ανθρώπου η Μουτίδου, είναι αποδεδειγμένα φίλη της γυναίκας, του gay, του ζώου, του καλλιτέχνη, του παιδιού, της τέχνης. Είναι γλεντζού, είναι έξω καρδιά, είναι μάνα, έχει στηρίξει νέους ηθοποιούς, είναι ευγενής και γενναιόδωρη με τους δημοσιογράφους.
Όμως, η εποχή δεν ασχολείται με το αν κάποιος στ’ αλήθεια αγαπά ή αν είναι αυτό που οι παλιοί έλεγαν«καλός άνθρωπος», αλλά αν κάποιος ξέρει τι να μαζέψει από το στόμα του και τα δάχτυλά του στα πληκτρολόγια.
Αν κάποιος μισεί τις λεσβίες, αλλά δεν γράψει ή πει ποτέ κακό γι’ αυτές είναι καλύτερος από εκείνον που τις αγαπά, αλλά τολμά και να τις σατιρίσει ή να τις αντιμετωπίσει ως μια απλώς ομάδα ανθρώπων, άρα και να τις στηλιτεύσει αν χρειαστεί.
Ενισχύουμε το «μην κάνεις κακό» όχι το «κάνε καλό».
Η Σοφία Μουτίδου έχει κάνει άπειρο καλό: έχει δώσει ορατότητα, έχει βοηθήσει συνομιλήκους της να ανοίξουν τα μάτια τους στη νέα εποχή (γιατί έχει και τέτοιο κοινό, δεν έχει μόνο κουήρ αναγνώστες του Vice που μπορεί και να την ανακάλυψαν μόλις χθες), έχει δώσει θάρρος σε γυναίκες που νιώθουν άσχημες, χοντρές ή δεν ξέρω τι, έχει, εν πάση περιπτώσει, ομορφύνει τον κόσμο μας από το μετερίζι της: την τέχνη. Και το χιούμορ. Το γέλιο.
Τώρα, έπραξε την αστοχία. Από την άλλη, η κωμωδία ως είδος βρίθει, εν τη γενέσει της, από τέτοιες.
Δεν γράφω τι είπε, γιατί αυτό που είπε ακούστηκε (ή ήταν) λάθος, τι θα έπρεπε να έχουν καταλάβει, τι κατάλαβαν, αν ψαχνόντουσαν. Έχουν γραφτεί ήδη αρκετά επ’ αυτού κι εγώ δεν είμαι απόφοιτος Σπουδών Φύλου, μα Νομικής, όπως άλλωστε κι η ίδια η Μουτίδου.
Δείτε απλώς το ως άνω βίντεο. Για να νιώσετε την δύναμη των λέξεων της σε αυτό που έπεται.
Σακάτεμα
Η πολιτική ορθότητα στα χειρότερά της. Στις κόκκινες, επικίνδυνες περιοχές της. Εκεί όπου οι ίδιοι οι υπερασπιστές της, την παραβιάζουν για να προσβάλουν, να απειλήσουν, να τρομοκρατήσουν. Το πλήρες οξύμωρο.
Αρθρογράφοι και δημοσιογράφοι έσπευσαν να γράψουν ότι ίσως η Μουτίδου ήταν ανέκαθεν ομοφοβική και περίεργη και κακούλα. Σε λίγο, θα την πουν και boomer, χωρίς ιδιαίτερο κίνδυνο ξεσηκωμού της κοινότητας των 50ρηδων για ηλικιακό ρατσισμό.
Η Σοφία Μουτίδου αποκαλεί τα σχόλια εναντίον της «πικρόχολα, απάνθρωπα, σακατευτικά» και δίνει μια απάντηση-μανιφέστο.
Η ίδια που έχει πάρει θέση σε δύσκολους καιρούς υπέρ αδυνάμων, υπέρ ανθρώπων που τους καταπατούν τα δικαιώματα.
Η ίδια που έχει μιλήσει ευθαρσώς για τα κακώς κείμενα του θεατρικού χώρου.
Η ίδια που αυτοσαρκάζεται συνεχώς και που επικοινωνεί με το κοινό της, χωρίς σνομπισμό, παρά την συνεχή άνοδο της δημοφιλίας της.
Η ίδια που δουλεύει σκληρά, λέει αλήθειες, ακούει, σκέπτεται, είναι ελεύθερη και ταλαντούχα.
«Για μένα, ένα από τα πρόσωπα του φασισμού είναι το πολίτικαλ κορέκτ», λέει.
Κι όποιος δεν έχει πέσει θύμα τέτοιας κατάστασης δεν μπορεί να το διανοηθεί αυτό το πράγμα, το κατατάσσει στις γραφικότητες των απάνθρωπων «κακών» που μισούν την πολιτική ορθότητα γιατί είναι σεξιστές, ρατσιστές, ομοφοβικοί, μισογύνηδες, πατριώτες και η λίστα συνεχίζεται.
Φυσικά και η ανθρωποφαγία είναι εδώ.
Δεν γίνεται να λέμε, και ορθά, ότι πιστεύουμε μια γυναίκα που δηλώνει βιασμένη, αλλά όχι εκείνη που δηλώνει προσβεβλημένη, απειλημένη, με την προσβολή και την απειλή, μάλιστα, να έχουν λάβει εν μέρει χώρα δημοσίως. Μπροστά μας.
Με ποιο κριτήριο διαφοροποιούμε τους ανθρώπους και με ποιο κριτήριο αποφασίζουμε ποιους να αγαπήσουμε και ποιους να υπερασπιστούμε;
Η Σοφία Μουτίδου, το λέει και η ίδια, είναι μια γυναίκα που κάνει την δουλειά της. Και που θέλει να συνεχίσει να την κάνει.
Και ναι, κάποιοι την απείλησαν ότι πρέπει να σταματήσει. Αλλιώς τα θέατρά της θα αδειάσουν ή θα φάει ξύλο.
Ξύλο για καλό σκοπό, βέβαια. Όχι γυναικοκτονικής υφής, άλλης, άλλης υφής…
Η ίδια ξέρει πως δεν έχει κανέναν και τίποτε να φοβάται.
