Πώς ήταν τότε, πως είναι τώρα
Η Ευρυδίκη έχει δυναμική και προσγειωμένη προσωπικότητα ταυτόχρονα, κι αυτό φαίνεται καθημερινά στις αντιδράσεις της μέσα στο Survivor πλέον…
Η Ευρυδίκη Παπαδοπούλου είναι 35 χρονών. Έχει γεννηθεί και έχει μεγαλώσει στο Χαϊδάρι. Αποφοίτησε από το τεχνικό λύκειο και σπούδασε μακιγιάζ και κομμωτική. Το κοινό την γνώρισε καλύτερα όταν είχε λάβει μέρος στο ριάλιτι μόδας, My Style Rocks, και παρά το γεγονός πως είχε αποχωρήσει οικειοθελώς “έμεινε” στον κόσμο..
Στα 18 της, που ήταν εντελώς διαφορετική σε σχέση με σήμερα, πήρε μέρος στα καλλιστεία ομορφιάς «Playmate». Ωστόσο, ο χώρος του modeling δεν ταίριαζε καθόλου στο χαρακτήρα της και έτσι πήρε την απόφαση να μην συνεχίσει.
Πώς ήταν η Ευρυδίκη Παπαδοπούλου
Η μάχη της με τον καρκίνο
Στα 28 της διαγνώστηκε με λέμφωμα Hodgkin στο τρίτο στάδιο και παραλίγο να χάσει τη ζωή της. Το γεγονός αυτό της έδωσε τεράστια δύναμη και αυτοπεποίθηση.
«Ήταν μια Πρωτοχρονιά που μου επιφύλασσε μια άσχημη έκπληξη. Ανήμερα της γιορτής, μου βρέθηκα στο νοσοκομείο, μετά από έντονες ζαλάδες. Δεν αισθανόμουν καλά τον τελευταίο καιρό. Ήμουν σαν αυτοκίνητο που δεν έχει βενζίνη.
Παρουσιάζονταν πόνοι σε διάφορα σημεία του σώματός μου, είχα φαγούρα στο δέρμα, ήθελα να κοιμάμαι συνέχεια, κουραζόμουν εύκολα, είχα χάσει πολλά κιλά. Ήξερα ότι κάτι δεν λειτουργεί σωστά στον οργανισμό μου. Παρ’ όλα αυτά δεν σταμάτησα ποτέ τη γυμναστική και την υγιεινή διατροφή.
Μετά από μια σειρά απαραίτητων ιατρικών εξετάσεων είχε φτάσει η στιγμή της διάγνωσης. Οι γιατροί δεν μου έλεγαν από τι ακριβώς έπασχα γιατί έπρεπε να βεβαιωθούν 100%. Και έτσι πρέπει. Εγώ όμως διαισθανόμουν ότι είχα καρκίνο…
Όταν βγήκαν τα αποτελέσματα της βιοψίας, είχα κάνει αφαίρεση όγκου από τον λαιμό, μου εξήγησαν ότι βρισκόμουν στο τρίτο προχωρημένο στάδιο του λεμφώματος Hodgkin. Αφού με καθησύχασαν, μου είπαν ότι ήταν απαραίτητο να προετοιμαστώ για τη θεραπεία. Στο άκουσμα της ασθένειας έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Με κυρίευσε ο τρόμος και έκλαιγα συνέχεια.
Οι γιατροί τόνισαν ότι πρέπει να ενισχύσω το ανοσοποιητικό μου γιατί σε δύο εβδομάδες θα έδινα τη μεγαλύτερη μου μάχη και εγώ σκεφτόμουν τι θα γίνει με το μαγαζί μου, τότε διατηρούσα κομμωτήριο, και την καθημερινότητά μου. Είχα πανικοβληθεί. Δέκα ημέρες μετά συνειδητοποίησα ότι πρέπει να βοηθήσω τον εαυτό μου.
Στις 4 Φεβρουαρίου, την ημέρα των γενεθλίων μου, έκανα την πρώτη χημειοθεραπεία. Μετά από έξι κύκλους οι οποίοι ολοκληρώθηκαν τον περασμένο Ιούνιο, ακολούθησε σειρά ακτινοβολιών για τους επόμενους δυο μήνες.
Στις αρχές του Σεπτέμβρη οι γιατροί μου ανακοίνωσαν τα ευχάριστα νέα. Ήμουν καλά. Μάλιστα μου έλεγαν ότι είχα γρήγορη ανάρρωση επειδή κατά τη διάρκεια της θεραπείας είχα καλή ψυχολογία και αισιόδοξη στάση»…
Όταν έπεσαν τα μαλλιά μου μια σκέψη ήταν να κυκλοφορώ με περούκα. Τελικά δεν το έκανα. Αναρωτιόμουν γιατί να κάνω κάτι τέτοιο, δεν χρειάζεται να καλύψω κάτι. Βαφόμουν και έβγαινα έξω. Ακόμη και όταν μου είχε μείνει μόνο μία βλεφαρίδα την έβαφα και αυτήν. Εγώ αισθανόμουν όμορφη και αυτό ήταν αρκετό”, είχε εκμυστηρευτεί σε παλιότερη συνέντευξή της.
