«Δεν έχω να κρύψω κάτι», λέει ο πατέρας των κοριτσιών
Φοβερές αποκαλύψεις έρχονται από την πλευρά του Μάνου Δασκαλάκη, ο οποίος μίλησε στο «Μπαμ» και τον Πέτρο Κουσουλό για την υπόθεση της Πάτρας, όντας «κόλαφος» για τη Ρούλα Πισπιρίγκου.
Ο εν διαστάσει σύζυγος της γυναίκας, που βρίσκεται τώρα υπό κράτηση για δολοφονία της Τζωρτζίνας και μίλησε και για τον ίδιο, έδωσε συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης, κάνοντας λόγο για τα τελευταία νέα γύρω από την υπόθεση, αλλά και πολλά ακόμη, όπως το θάνατο των άλλων δύο κοριτσιών.
Οι δηλώσεις του Μάνου Δασκαλάκη
Πριν από τη σύλληψη της Τετάρτης επικοινώνησες με τη σύζυγό σου; Σου έδωσε απάντηση για την κεταμίνη, πώς βρέθηκε;
Ναι… Ότι δεν ξέρω τίποτα, δεν ξέρω καν τι είναι η κεταμίνη… Και όντως, όταν ακούστηκε, γιατί μιλάγαμε εκείνη την ώρα, ότι βγήκε κεταμίνη ως ουσία, με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει «βγάλανε αυτό τώρα, άλλο αυτό»… Δεν μπορούσε να πάει το μυαλό μου… Ποτέ!
Σου ζήτησε να πας να τη δεις;
Ναι, μου ζήτησε να τη δω.
Και τι της είπες εσύ;
Ότι δεν πρόκειται να πάω γιατί αυτήν τη στιγμή τα πράγματα είναι δύσκολα. Ήταν μια λογική απάντηση που μπορούσα να της δώσω γιατί μέσα μου δεν αισθάνομαι καλά, όχι να τη δω… Δεν γίνεται! Απλά δεν γίνεται…
Με τους γονείς της είχες κάποια επαφή; Μιλήσατε καθόλου; Γιατί βγήκε σήμερα (σ.σ. την Παρασκευή) η μητέρα της στο STAR και είπε ότι δεν σηκώνεις τα τηλέφωνα, έχεις εξαφανιστεί…
Η ίδια δεν με πήρε ποτέ. Μίλαγα με την αδελφή της όμως.
Με τη Δήμητρα.
Ναι. Τους είπα από την αρχή ότι είναι πολύ δύσκολη η θέση μου. Είμαι πολύ ξεκάθαρος. Πάντα έχω μπροστά μου την αλήθεια. Ποτέ δεν έχω πει το παραμικρό ψέμα. Τους είπα ότι αδυνατώ να το πιστέψω ότι έχει κάνει η Ρούλα αυτό ακόμη και τώρα. Θα προσπαθήσω να βρω την αλήθεια. Πάντα ήθελα την αλήθεια για τα παιδιά μου.
Φοβάσαι ότι μπορείς να μπλέξεις και εσύ;
Δεν φοβάμαι τίποτα. Δεν έχω κανέναν λόγο να φοβάμαι. Μπορεί να λεχθούν τα πάντα.
Γιατί άφησε να εννοηθεί με αυτό που είπε για τον πατέρα σου και για σένα, ουσιαστικά φωτογράφισε από πού μπορεί να προμηθεύτηκε την κεταμίνη, επειδή είναι γνωστό ότι ο πατέρας σου σχετίζεται με μια φαρμακαποθήκη…
Βεβαίως, μπορεί να ψαχτεί και η φαρμακαποθήκη, μπορούν να ψαχτούν όλα.
Γιατί να το πει αυτό;
Είναι πολύ δύσκολη η θέση της. Εγώ αυτό έχω να πω μόνο σε αυτόν τον τομέα.
Και πάμε τώρα στον Μάρτιο του 2019, τότε που εντοπίζεται το πρόβλημα υγείας της Μαλένας. Αυτό το εντόπισε η Ρούλα;
Ξυπνάει στον ύπνο της ένα πρωί η Μαλένα και βρίσκουμε πρησμένους τους λεμφαδένες της στη δεξιά μεριά. Πάμε στην παιδίατρο, μας δίνει μια αντιβίωση για 10 ημέρες, δεν υποχωρεί το πρήξιμο και με δική μου πρωτοβουλία, γιατί μας έκλεισε ραντεβού σε μια ογκολόγο στην Πάτρα, αλλά ήταν 10 ημέρες μετά, της λέω: Να πάμε το παιδί στο Αγλαΐα (σ.σ. Κυριακού) να το ψάξουμε περαιτέρω; Μου λέει η παιδίατρος «ναι, πηγαίντε». Πήγαμε επιτόπου, πήγα-με στο «Αγλαΐα», της έκαναν εξετάσεις εν-νέα ημέρες θυμάμαι πάνω-κάτω. Τελευταία ημέρα της πήρανε μυελό και μας γυρίσανε πίσω στο «Ελπίδα» και μας είπαν ότι το παιδί έχει λευχαιμία. Οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία. Ιάσιμη! Και κάτσαμε άλλες τόσες ημέρες περίπου μέσα στο «Ελπίδα». Ένα μεσημέρι έφυγα να πάω να ξυριστώ γιατί δεν είχα πράγματα εκεί.
Το τελευταίο μεσημέρι που την είδες… 13 Απριλίου του 2019.
Το τελευταίο… 13 Απριλίου του 2019. Και μόλις φθάνω στο σπίτι… δεν πρόλαβα να ξυριστώ. Κάνω ένα μπάνιο να ξαπλώσω μια ώρα και με παίρνει τηλέφωνο (σ.σ. η Ρούλα) και μου λέει ότι το παιδί κάτι έπαθε. Έκανα Ολυμπιακό χωριό – «Ελπίδα» 13 λεπτά με το αυτοκίνητο. Δεν θα την ξεχάσω ποτέ τη στιγμή. Παρακάλαγα να πάρει ο Θεός εμένα και να γυρίσει το παιδί μου πίσω
Και όταν πας εκεί, τι βλέπεις;
Τους γιατρούς να κάνουν ανάνηψη στο παιδί, βγήκε ο εντατικολόγος, μας λέει «είμαστε 20 λεπτά εδώ, δεν θα ξαναγυρίσει το παιδί». Του λέμε «μπες μέσα και ξαναπροσπάθησε». Και βγήκε σε 45 λεπτά και μας ανακοίνωσε ότι το παιδί…
Η Ρούλα πώς ήταν όταν πήγες στο νοσοκομείο; Πώς την είδες;
Ήταν ταραγμένη πολύ. Ούρλιαζε. Δεν πήγα μόνο εγώ. Ήρθαν και οι θείοι μου. Ήταν μια αντίδραση μάνας που έχανε το παιδί της. Γι’ αυτό το ξαναλέω δεν υπάρχει η παραμικρή υποψία που να μας είχε δώσει…
Και γεννιέται μετά η Ίριδα…
Το ήθελε πολύ η Τζωρτζίνα, μας το ζητούσε συνέχεια. Και αν δεν κάνω λάθος ήταν Χριστούγεννα όταν της το ανακοινώσαμε. Έκανε σαν τρελή. Όλη την ώρα η Τζωρτζίνα ήταν στην κοιλιά της μάνας της… Της μίλαγε. Χάιδευε την κοιλιά της μάνας της. Το περίμενε πώς και πώς. Δεν θα ξεχάσω στη γέννηση της Ίριδας ήταν COVID εποχή και δεν την αφήνανε να μπει στο νοσοκομείο και την περίμενε απέξω… Δεν έχω δει μεγαλύτερη χαρά στο συγκεκριμένο παιδί. Έφθασε στο σημείο να κλαίει γιατί δεν μπορούσε να μπει μέσα. Το ήθελε τόσο πολύ…
Ούτε θα ξεχάσω την πρώτη στιγμή που πήρε αγκαλιά την Ίριδα. Ήταν η πιο ευτυχισμένη περίοδος του παιδιού. Και εγώ θεωρούσα ότι της είχα κάνει το καλύτερο δώρο που μπορούσα αυτό το παιδί… Το οποίο όπως φάνηκε σαν δώρο ήρθε και ξαφνικά στους έξι μήνες ένα πρωί μαθαίνω ότι το παιδί «έμεινε»…
Πού ήσουν εσύ τότε; Είχες φύγει από το σπίτι…
Είχα φύγει από το σπίτι… Είχαμε χωρίσει. Είχαμε χωρίσει στα λόγια.
Τι σε είχε ενοχλήσει;
Είναι προσωπικό, δεν μπορώ να το πω. Αλλά δεν έχει σχέση με την υπόθεση…
Το είχες πάρει απόφαση όμως τότε…
Ναι, το είχα πάρει απόφαση… Με παίρνει η αδελφή της Ρούλας, μου λέει «το παιδί». Έφθασα τρία λεπτά πριν το ασθενοφόρο γιατί ήμουν σε κοντινή απόσταση. Πάω μέσα και βλέπω τη Ρούλα να κάνει ΚΑΡΠΑ στο παιδί. Αυτό που αντίκρισα ήταν λες και έβλεπα τη Μαλένα πάλι… Τα έχασα. Προσπαθούσα να δω τι θα κάνω.
Είχε καλέσει το ασθενοφόρο ήδη η αδελφή της… Πιάνω τα πόδια του παιδιού και ήταν παγωμένα. Και εκεί καταλαβαίνω ότι το παιδί έχει «φύγει»…
Ποιοι ήταν στο σπίτι τότε;
Η Ρούλα, η Δήμητρα και η Τζωρτζίνα, την οποία την είχε τραβήξει η Δήμητρα για να μη βλέπει. Και η Τζωρτζίνα να παρακαλάει και να λέει «μη μου την πάρεις και αυτήν». Το δώρο της. Μια Τζωρτζίνα η οποία εννέα χρόνων συμπεριφερόταν σαν δεκαπέντε. Την άλλαζε, την τάιζε (σ.σ. την Ίριδα), θεωρούσε ότι ήταν δικό της παιδί. Ήθελε να τα κάνει όλα μόνη της, δεν μας άφηνε. Την παίρναμε αγκαλιά και έλεγε, όχι, είναι δικιά μου. Τόσο τρέλα με την αδελφή της.
Τι σου είπε για εκείνο το βράδυ η Τζωρτζίνα; Γιατί εσύ έλειπες…Μίλησες μαζί της;
Ήταν δύσκολη περίοδος εκείνη λόγω του χωρισμού. Δεν μου είχε αναφερθεί το παιδί ποτέ, ούτε σε μένα, ούτε στον πατέρα μου, ούτε στη μάνα μου…
Το έβλεπες όμως το παιδί…
Ναι. Ξαναγύρισα στο σπίτι μετά την Ίριδα και έμεινα τρεις ή τέσσερις ημέρες.
Γιατί το έκανες αυτό;
Γιατί υπήρχε άσχημη ψυχολογική κα-τάσταση και ήθελα να είμαι δίπλα στο παιδί μου. Για να στηρίξω και τη Ρούλα.
Σ’ το ζήτησε η Ρούλα ή το αποφάσισες εσύ;
Όχι. Ποτέ η Ρούλα δεν μου ζήτησε να γυρίσω πίσω. Ποτέ! Νας πεις ότι το έκανε δηλαδή για να με κρατήσει, να έχει ένα κί-νητρο γι’ αυτόν τον λόγο. Γύρισα εγώ πίσω τότε, παρ’ όλο που εγώ είχα πει να χωρίσου-με, γιατί έβλεπα ένα παιδί που έχει χάσει το καλύτερό του δώρο και μια μάνα, τότε, να σπαράζει μέρα – νύχτα. Ούτε τότε μου φά-νηκε περίεργο.
Δεν υποπτεύθηκες; Γιατί ήταν το δεύτερο παιδί.
Όχι, όχι. Μιλάω με την κυρία Τσιόλα και μου λέει πρέπει να κάνετε έναν γονιδιακό έλεγχο μέχρι να βγει η ιατροδικαστική. Ανεβαίνουμε στο «Ωνάσειο», τον κάνουμε.
Αργότερα βγαίνουν και τα αποτελέσματα της Ίριδας… Γιατί πήγες μόνος σου εσύ τα όργανα της Ίριδας πάνω στα Γιάννενα;
Γιατί μου είπαν ότι θα αργήσουν να πάνε.
Πόσες ημέρες;
Δεν μου είπαν. Μου είπαν, αν βγει δρομολόγιο για Γιάννενα…
Και εσύ βιαζόσουν, ε;
Δεν θα βιαστώ να πάρω δεύτερη απάντηση; Δεν τα πήγα μόνος μου. Τα πήγα με ένα βανάκι της δουλειάς και έναν πολύ καλό μου φίλο, ο οποίος με στήριζε και με στηρίζει τόσα χρόνια. Παραπάνω από κολλητός μου. Ο οποίος οδήγησε αυτός. Βάλαμε στο αυτοκίνητο τα όργανα και πήγα και τα παρέδωσα εγώ. Είναι τραγικό. Αλλά τι θα έκανες στη θέση μου; Αν θες να πάρεις μια απάντηση για το παιδί σου και όταν στο ένα παιδί δεν έχει βγει αποτέλεσμα;
Πάμε λίγο στην Τζωρτζίνα. Βρέθηκαν όλα τα φάρμακα που έπαιρνε. Βρέθηκε και κεταμίνη όμως…
Δυστυχώς… Δεν μπορώ να το διανοηθώ αυτό.
Βρέθηκε κεταμίνη σε τριπλάσια αναλογία από αυτήν που πεθαίνει ένας ενήλικος…
Δεν μπορώ… Δεν μπορώ ακόμα να το πιστέψω…
Δεν μπορείς να το συνειδητοποιήσεις;
Όχι να το συνειδητοποιήσω… Δεν μπορώ. Νομίζω ότι μιλάμε για άλλη γυναίκα. Ότι μιλάμε για άλλο πρόσωπο. Δεν μπορώ να διανοηθώ, να χωνέψω ότι εγώ για εννέα χρόνια… Όχι για να αποποιηθώ ευθύνες. Δεν είμαι μόνο εγώ, είναι τόσα άτομα… Έλεγα σε κάθε θάνατο ότι μετανιώνω τόσες ώρες για να κάνω το καλύτερο για τα παιδιά μου και δεν έχω ζήσει κάποιες στιγμές μαζί τους. Αν μετάνιωνα μία φορά τότε, μετανιώνω 50 τώρα! (και η φωνή του αρχίζει να σπάει και να βουρκώνει). Πάντα δούλευα όμως για να τους κάνω το καλύτερο! Ποτέ δεν περίμενα ότι θα φθάσει αυτή η στιγμή…
Μάνο, πώς θα κινηθείς από εδώ και πέρα;
Είναι ξεκάθαρη η θέση μου…
Σε κατηγόρησαν πολλοί ότι ενδεχομένως να εκβιάζεσαι από την κατηγορούμενη;
Δεν έχω να φοβηθώ κανέναν και τίποτα! Ακόμη και τώρα θέλω να μάθω την αλήθεια για τα παιδιά μου. Από πού βρέθηκε η κεταμίνη, από πού προμηθεύτηκε την κεταμίνη… Πώς την έδωσε… Τι έγινε με τα άλλα δύο μου παιδιά…
Πιστεύεις ότι θα παραδεχτεί κάτι, έτσι όπως τη γνωρίζεις εσύ; Γιατί μέχρι τώρα δεν έχει μιλήσει…
Δεν ξέρω… Δεν ξέρω, δεν μπορώ να σου πω… Εμένα μέχρι και τώρα μου λέει «δεν έχω κάνει κάτι». Αλλά με βάση αυτά που βρέθηκαν, δεν μπορεί να τα αναιρέσει κανείς… Και θα σου πω και κάτι άλλο… Δεν υπήρχε κανείς μες το δωμάτιο, Ο.Κ. Γιατί να πιστέψει κάποιος την κατάθεση του γιατρού και να μην πιστέψει της Ρούλας;
Γιατί είναι πολλοί γιατροί…
Γιατί είναι πολλοί γιατροί. Δεκτό!
Και γιατί δεν υπήρχε η ουσία στο νοσοκομείο…
Δεν υπήρχε η ουσία στο νοσοκομείο όμως… Και είναι κάτι που το έμαθα εγώ σήμερα… Ότι αυτή η ουσία στο «Αγλαΐα Κυριακού» δεν υπήρχε!
Μακάρι να υπήρχε…
Και δεν είναι τσεκαρισμένο μόνο από εμένα και από εσένα… Τσεκαρισμένο από οργανισμό φαρμάκων και από αυτούς που προμηθεύουν τα φάρμα-κα στο «Αγλαΐα». Και κανένας δεν μπήκε σε αυτό το δωμάτιο… Ήταν μόνη της! Και δεν θεωρώ ότι υπήρχε κάποια νοσηλεύτρια ή κάποιος γιατρός που θα μπορούσε να τη βάλει…Θα έλεγα μέχρι και τώρα ότι αν υπήρχε σε αυτό το νοσοκομείο το φάρμακο αυτό, ότι έχει γίνει λάθος από τους γιατρούς. Ότι αντί να δώσουν κάτι άλλο έχουν δώσει αυτό. Και θα έλεγα… ακό-μη ένα λάθος σε εμένα. Ακόμη ένα λάθος στην οικογένειά μου. Και θα κινούμουν και εκεί διαφορετικά γιατί μέχρι σήμερα που σου μιλάω… ΑΡΝΟΥΜΑΙ να το πιστέψω. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΩ. Όπως και κανείς από τους δικούς της δεν θα μπορεί να το πιστέψει.
Το περιβάλλον σου, οι γονείς σου, τώρα τι σου λένε μετά από αυτές τις εξελίξεις…
Δεν μπορεί να το πιστέψει κανένας…
Τα εγγόνια τους, ε;
Η μάνα μου είναι σε μια τραγική κατάσταση. Τραγική… Δεν ξέρει τι να μου πρωτοπεί. Η μάνα μου υπεραγαπούσε τα παιδιά, και την Τζωρτζίνα ειδικά, φαντάσου, την κράταγε και μέχρι τώρα σε αυτήν την κατάσταση. Τη Μαλένα από μικρό παιδί…Την μπέμπα! Αυτή η γυναίκα μαζί με εμάς τα έχει μεγαλώσει και αυτή. Γιατί τα κράταγε και αυτή αρκετά διαστήματα.
