«Το λέω και θα το λέω στους νέους, να μην το βάλουν στο στόμα τους. Το τσιγάρο όντως προκαλεί καρκίνο», είπε ο μουσικοσυνθέτης
Μια άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη παραχώρησε ο Στέφανος Κορκολής στον Νίκο Χατζηνικολάου και την εκπομπή «Ενώπιως Ενωπίω». Ο δημοφιλής συνθέτης μίλησε για την καριέρα του, για το πως ξεκίνησε ο ίδιος να τραγουδάει αλλά και στη μάχη που δίνει με τον καρκίνο.
Πώς ξεκίνησε το… τραγούδι
Μιλώντας για την πορεία του στη μουσική και πως ο ίδιος ξεκίνησε να τραγουδάει παραδέχεται πως αυτό δεν ήταν κάτι που του άρεσε. «Δεν είναι το καλύτερο μου να τραγουδάω», είπε αρχικά για να συνεχίσει πως τα πρώτα του τραγούδια τα είχε στείλει για να τα τραγουδήσει η Νάνα Μούσχουρη, αλλά ο παραγωγός της δεν του τα έστειλε ποτέ πίσω.
«Σκέφτηκα πόσες κασέτες σάπισαν στα συρτάρια παραγωγών, γιατί δεν μπήκε κάποιος στον κόπο να τα ακούσει. Έτσι τραγούδησα εγώ αυτά τα τραγούδια. Από μια κασέτα που δεν έφτασε ποτέ, ξεκίνησα».
Όπως λέει με τη μουσική είναι σε μια διαρκή αναζήτηση: «Δεν έβαλα ποτέ όρια και σύνορα στη δουλειά μου. Είμαι σε διαρκή αναζήτηση μουσικά. Δεν μπορώ να κάτσω ήσυχος. Η μουσική είναι μία και το πιστεύω ακράδαντα. Το κάθε τι μπαίνει εκεί που θέλει η ψυχή μου, οι νότες είναι συγκεκριμένες». Μιλώντας για τις σκέψεις προτού γράψει μουσική, τόνισε: «Μου αρέσει να ντύνω μια εικόνα. Το όνειρό μου πάντα, αφού κατέληξα σε κάποια πράγματα, κατάλαβα ότι αυτό που με γοητεύει είναι να γράφω μουσική για ένα concept. Αντλώ έμπνευση από το κάθε θέμα και έτσι λειτουργώ».
Υπάρχουν περίοδοι που στερεύω μουσικά
«Υπάρχουν περίοδοι που στερεύω. Πολλές φορές. Στον δεύτερο εγκλεισμό είχα άρνηση να πάω στο πιάνο μου. Η σχέση μου με το πιάνο είναι καθημερινή. Έχουν υπάρξει πολλά μεγάλα διαστήματα που είχα κενό. Δεν κατέβαινε τίποτα. Υπάρχουν και περίοδοι που δεν σταματάω και είναι οι περίοδοι που είμαι πιο ευτυχισμένος. Η συγκίνηση από ανθρώπους που υπεραγαπώ μου φέρνουν έμπνευση, όπως με τον πατέρα μου που έχω χάσει. Στα υπόλοιπα όχι. Η έμπνευση είναι ο πιο απρόσμενος και αδιάκριτος επισκέπτης. Τρέχω να βρω μολύβι και χαρτί ή σηκώνομαι από το κρεβάτι μου για να καταγράψω κάτι. Δεν έχω όμως εξωτερικά ερεθίσματα».
Η μάχη με τον καρκίνο
Σε άλλο σημείο της συνέντευξής του μίλησε για τη μάχη που δίνει με τον καρκίνο. «Είναι ένα σοκ. Ενώ δυστυχώς έχει γίνει η αρρώστια της διπλανής πόρτας, δεν παύει όταν το μαθαίνεις ότι σου συμβαίνει, να χάνει τη γη κάτω από τα πόδια σου. Ήμουν τυχερός στην ατυχία μου με τον καρκίνο. Με κατέστρεψε το τσιγάρο και το λέω και θα το λέω στους νέους, να μην το βάλουν στο στόμα τους. Το τσιγάρο όντως προκαλεί καρκίνο και κουράγιο στους ανθρώπους που έχουν. Είναι μια δοκιμασία που δεν είναι σπάνια, δυστυχώς», ανέφερε και πρόσθεσε:
«Περνάω ακόμα περιπέτειες με την υγεία μου. Σίγουρα όταν βρίσκομαι σε έξαρση έμπνευσης, δεν με προσέχω όσο θα όφειλα να με προσέχω. Αλλά από την άλλη έχω μπει σε ένα πρόγραμμα, που ξυπνάω νωρίς, δεν κοιμάμαι αργά, κάνω τη γυμναστική μου. Δηλαδή κάνω πράγματα ώστε να έρθει η ισορροπία εκεί που πρέπει. Στον εαυτό μου δεν μπορώ να πω εύκολα εδώ stop. Δηλαδή όταν έρχεται η έμπνευση, είναι καταλυτική», είπε ο Στέφανος Κορκολής.
Τα παιδικά και τα σχολικά χρόνια
Ο συνθέτης και τραγουδιστής παραδέχτηκε πως παρόλο που στο πατρικό του σπίτι ακουγόταν μουσική, εκείνος μέχρι τα τέσσερά του δεν είχε ασχοληθεί και το πρώτο ερέθισμα ήταν μια ταινία που είδε στο σινεμά με τον πατέρα του.
Όσο για τα σχολικά του χρόνια, είπε: «Ήμουν ανήσυχος. Πέρασα δύσκολη εφηβεία, ήρθε η αρρώστια της μητέρας μου. Αντέδρασα, αλλά αγαπούσα πολύ τα μαθηματικά. Το τελείωσα το σχολείο κουτσά στραβά και έφυγα κατευθείαν για το Παρίσι. Έμεινα 10 χρόνια και μετά άρχισα να πηγαίνω και να έρχομαι».
Η φιλία και ο έρωτας στη ζωή του
Για τη φιλία και τον έρωτα, τόνισε: «Υπήρξα πάρα πολύ ανοιχτός με τις φιλίες μου και απογοητεύτηκα, από μικρό παιδάκι. Η φιλία είναι δύσκολο πράγμα. Οι φίλοι φαίνονται στον χρόνο και στα δύσκολα. Τελικά μένεις με 2-3, ο φίλος πρέπει να έχει έναν ρόλο παραπάνω από αυτό του αδελφού» και συνέχισε: «Ήμουν καλοπροαίρετος πάντα στον έρωτα. Αυτό δεν έχει να κάνει με την οντότητά μου την καλλιτεχνική, λειτουργώ όπως κάθε άνθρωπος. Όλοι μας είμαστε το ίδιο. Με τον γάμο δεν τα πήγα καλά. Ο πατέρας μου μου έλεγε ότι υπάρχουν ευτυχισμένοι γάμοι και ευτυχισμένα διαζύγια. Ανθρώπινα πράγματα είναι αυτά. Είμαι ανοιχτός για το μέλλον αν χτυπήσει η πόρτα».