H Μαρία Εκμεκτσίογλου, με βαθιά συγκίνηση μιλά στο HELLO! και στον Γιάννη Βίτσα για την τραγωδία στην Τουρκία μετά τον φονικό σεισμό που στέρησε τη ζωή σε χιλιάδες ανθρώπους.
Η Πολίτισσα chef δίνει το δικό της αγώνα μαζί με τους φοιτητές της από το Πανεπιστήμιο όπου διδάσκει δημιουργώντας τις πρώτες πέντε ημέρες έπειτα από το χτύπημα του εγκέλαδου δύο τόνους ψωμί για τους ανθρώπους στις πληγείσες περιοχές.
Η Μαρία Εκμεκτσίογλου δεν κρύβει την οργή της για όσους είναι υπαίτιοι γι’ αυτή την ανυπολόγιστη καταστροφή, ενώ αποκαλύπτει πως ο γιος της, Αλέξανδρος, ξεκινά τις διαδικασίες προκειμένου να υιοθετήσει δύο παιδιά που έμειναν ορφανά μετά τον σεισμό.
Όσα περιέγραψε η Μαρία Εκμεκτσίογλου στο περιοδικό HELLO και στον Γιάννη Βίτσα:
Σε ακούω πολύ φορτισμένη… Πώς είναι το κλίμα εκεί;
Πώς να είμαι; Οι νεκροί ξεπερνούν κατά πολύ τους 40.000, διότι υπάρχει κόσμος που βρίσκεται κάτω από τα χαλάσματα. Οι άνθρωποι δεν έχουν πού να θάψουν τους νεκρούς τους. Σε ομαδικούς τάφους μπαίνουν οι νεκροί. Λέγεται ότι 7.500-9.000 πολυκατοικίες κατέρρευσαν. Καταλαβαίνεις τι σημαίνει αυτό; Δεν θέλω να κάνω εκτίμηση τους πόσους μπορεί να φτάσουν οι νεκροί. Και η σκέψη ακόμη είναι βαριά… Επέστρεψα πριν από το πανεπιστήμιο, όπου μαγειρεύουμε για τους πληγέντες, κι ένιωσα τύψεις που ήπια έναν ζεστό καφέ. Μαύρο σύννεφο πλακώνει τις ψυχές μας…
Με σοκάρουν όσα βλέπω και ακούω. Έβγαλαν ένα κοριτσάκι, ύστερα από 150 ώρες, και του είπαν να τους δώσουν κάτι να πιει και να φάει κι εκείνο είπε: «όχι, δεν πεινάω. Ήταν μια κοπέλα και μου έδινε και ψωμί και νερό». Ποια κοπέλα ήταν αυτή; Άγγελος Κυρίου ήταν, Γιάννη! Και συνέβη ξανά αυτό. Ποιοι τάισαν αυτούς ανθρώπους κι έμειναν 6 μέρες κάτω από τα χαλάσματα; Οι σεισμολόγοι είπαν ότι η δύναμη του σεισμού ήταν τέτοια σαν να έπεσαν 132 ατομικές βόμβες! Έχουμε πολλά ορφανά, νεογέννητα, παιδάκια. Ο γιος μου ο Αλέξανδρος είναι καθ’ οδόν από Θεσσαλονίκη. «Μαμά, αν τα καταφέρω θα υιοθετήσω δυο παιδάκια από αυτά που έμειναν ορφανά και θα φύγω» μου είπε και με συγκίνησε πολύ. Θα προσπαθήσουμε και αν τα καταφέρουμε θα είναι υπέροχο. Είναι πολλά τα νεογέννητα που έμειναν ορφανά.
Μαρία Εκμεκτσίογλου – Δες παρακάτω τον γιο της, Αλέξανδρο:
Υπάρχουν άνθρωποι δικοί σου εκεί;
Δυστυχώς, χάθηκε μια πολύ αγαπημένη μου οικογένεια. Το έμαθα από τα παιδιά τους που είναι δικηγόροι και ζουν στην Κωνσταντινούπολη. Οι γονείς, τα ξαδέλφια τους, η γιαγιά τους, 0ι θείοι τους, όλοι χάθηκαν… Και υπάρχουν και άλλοι φίλοι μου, που δεν είναι στα θύματα, αλλά δεν είναι και στους ζωντανούς. Είναι άγνωστο τι έχουν απογίνει… Είναι προμηθευτές μου, είναι φίλοι μου από τα γαστρονομικά φεστιβάλ που κάναμε. Δεν λειτουργούν τα τηλέφωνά τους. Εύχομαι να είναι σε κάποιο νοσοκομείο. Δεν θέλω να σκεφτώ ότι είναι κάτω από τα χαλάσματα.
Άναψα το καντήλι μου γι’ αυτά τα 50 παιδιά που ήρθαν από την Κύπρο για να συμμετάσχουν σ’ έναν αγώνα βόλεϊ και γκρεμίστηκε το ξενοδοχείο τους. Δεν σώθηκε κανένα. Ήταν 12 με 15 χρόνων τα παιδιά. Πόση θλίψη! Και λέγεται ότι ο σεισμός έρχεται προς την Κωνσταντινούπολη. Όταν έγινε ο σεισμός του ’99, είχαν πει τότε οι σεισμολόγοι ότι μέσα σε 30 χρόνια, θα σπάσει το μεγάλο ρήγμα του Μαρμαρά. Καταλαβαίνεις και την αγωνία που έχουμε στη σκέψη ότι το ρήγμα έρχεται προς τα εδώ. Βγήκαμε από μία πανδημία, σωθήκαμε όσοι σωθήκαμε και τώρα ζούμε με τον φόβο του σεισμού.
Από όπου και να το δεις, η ψυχολογική μας κατάσταση δεν είναι καλή. Και ξέρεις πόσο θετική ενέργεια έχω ως άνθρωπος. Ύστερα από όλα αυτά κοιμάμαι με βαλεριάνα. Τα πρώτα τρία βράδια δεν κοιμήθηκα. Άσε που δύο βράδια όλη τη μέρα και όλη τη νύχτα ζυμώναμε και ψήναμε ψωμιά με όλους τους φοιτητές μας.
Το πανεπιστήμιο στο οποίο διδάσκεις, κι εσύ προσωπικά, κάνετε μια τεράστια προσπάθεια…
Έχουμε στείλει περίπου 2 τόνους ψωμάκια. Σε μερίδες. Ανά δύο τα τυλίγουμε σε σακουλάκια και φροντίζουμε ώστε ακόμα κι αν βρέξει να μη βραχούν κατά τη μεταφορά τους. Κάνουν πολύ καλή δουλειά οι φοιτητές. Όταν λειτουργούσαν τα πανεπιστήμια έκαναν σκασιαρχείο και τώρα που είναι κλειστά από το πρωί μέχρι τη νύχτα είναι εκεί.
Η τουρκική κοινωνία πώς αντιδρά απέναντι σ’ αυτή την τραγωδία;
Έχει γίνει όλη μια γροθιά! Να σου πω ότι οι νέοι μάγειρες 25-35 βρίσκονται ήδη στις πληγείσες περιοχές, έχουν στήσει κουζίνες και μαγειρεύουν. Τα εργοστάσια στέλνουν κατσαρόλες και πιάτα και ποτήρια μιας χρήσης. Όλοι βοηθούν. Κι εγώ ξεκίνησα την πρώτη μέρα για να πάω μαζί με τους μάγειρες, αλλά στο αεροδρόμιο οι πτήσεις είχαν 20 ώρες καθυστέρηση. Προτεραιότητα να πετάξουν είχαν οι γιατροί και τα σωστικά συνεργεία.
Περιμέναμε 20 ώρες τη σειρά μας. Κάποιοι μπήκαν στ’ αυτοκίνητά τους και έφυγαν οδικώς. Εγώ, ύστερα από 20 ώρες που ήμουν στο αεροδρόμιο, είπα να βοηθήσω από τα μετόπισθεν και πήγα στο πανεπιστήμιο. Κι εκεί οργανωθήκαμε καθηγητές και φοιτητές και βοηθάμε με τον τρόπο μας. Στις πληγείσες περιοχές οι συνθήκες είναι άθλιες. Αυτοί που βρέθηκαν εκεί κοιμούνται στον δρόμο. Για να καταλάβεις, τώρα στήνονται τουαλέτες.
Μιλάμε για περισσότερους από 2 εκατομμύρια άστεγους…
Αυτές οι πόλεις στο σύνολο είχαν 15 εκατομμύρια κατοίκους. Για την ώρα, είναι άγνωστος ο αριθμός των αστέγων. Μιλάμε τόση ώρα και ακόμα η φωνή σου τρέμει… Η συγκίνησή σου διαπερνάει το τηλέφωνο και φτάνει εδώ.
Είναι πόνος, θλίψη, αλλά και οργή. Γιάννη μου, δεν μπορείς να τα βάλεις με τη δύναμη της φύσης. Η φύση έδειξε τη δύναμή της με τον σεισμό, αλλά πώς να δεχτώ ότι υπάρχουν αυτοί οι απατεώνες που φτιάξαμε σπίτια από άμμο; Έφτιαξαν σπίτια χωρίς να υπάρχουν θεμέλια κι έπεσαν σαν τραπουλόχαρτα.
Στην τηλεόραση έδειχνε μια γυναικούλα μπροστά από ένα ισοπεδωμένο σπίτι η οποία κλαίγοντας έλεγε ότι το αγόρασε προίκα στην κόρη της, χωρίς να ξέρει ότι της αγόραζε τάφο! Αυτή η μάνα δούλεψε μια ζωή για να πάρει ένα σπίτι στο κορίτσι της. Ήταν μέσα η κόρη, ο γαμπρός και τα εγγόνια της. Σκέψου τη θέση της… Πώς θα ζήσει τώρα;
Μαρία Εκμεκτσίογλου – Η προσευχή για τους σεισμόπληκτους στην Τουρκία:
Πέρα από το πανεπιστήμιο όπου διδάσκεις, έχετε κινητοποιηθεί και ως ελληνική κοινότητα;
Βεβαίως! Όλα τα σχολεία, το Ζάππειο, το Ζωγράφειο, η Μεγάλη του Γένους Σχολή, το Πατριαρχείο, όλες οι κοινότητες γεμίζουν και στέλνουν φορτηγά με βοήθεια. Ασταμάτητα! Υπάρχουν παιδάκια που πηγαίνουν εκεί από όπου φεύγουν τα φορτηγά και βγάζουν το χαρτζιλίκι τους για να το στείλουν. Είναι συγκλονιστικές οι εικόνες. Ηθοποιοί και τραγουδιστές έχουν κινητοποιηθεί όλοι και πολλοί είναι αυτοί που κάνουν κινήσεις χωρίς να τις γνωστοποιούν. Από την Ελλάδα έρχονται φορτηγά ολόκληρα! Από τη Χίο γέμισαν ολόκληρο καράβι! Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει συγκινηθεί με το δράμα αυτών των ανθρώπων.
Τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης μιλούν με πολύ ζεστά λόγια για την δική μας ΕΜΑΚ…
Ήταν η πρώτη ομάδα διασωστών που ήρθε! Όπως επίσης και μια ομάδα διασωστών 21 ατόμων, που με βρήκε στα social media και μου ζήτησε να τους βοηθήσω να φτάσουν στις πληγείσες περιοχές. Έφτασαν στην Κωνσταντινούπολη κι εγώ τους έφερα σε επαφή με τον πατέρα ενός μαθητή μου, που είχε νοικιάσει λεωφορείο για να στείλει βοήθεια εκεί.
Είναι πλέον στην Αντιόχεια. Μιλάμε με μηνύματα. Είναι ήρωες. Όλοι όσοι βοηθούν είναι ήρωες, αλλά δυστυχώς υπάρχουν και οι τυχοδιώκτες… Έχουν συλλάβει 124 άτομα που έκαναν πλιάτσικο στα σπίτια.
Τι εύχεσαι από δω και πέρα;
Ο Θεός να μας προστατεύει, διότι η φύση αγρίεψε και για να σωθούμε πρέπει από τη μία να μας βοηθάει ο Θεός και από την άλλη οι άνθρωποι να αποκτήσουν συνείδηση. Ναι, μεν ο σεισμός σκοτώνει, δεν θα το έκανε όμως σ’ αυτή την έκταση αν οι άνθρωποι δεν λειτουργούν με βάση το κέρδος τους. Εύχομαι, επίσης, αυτό το κακό να φέρει την ειρήνη μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Μετά τον εναγκαλισμό των δύο υπουργών εξωτερικών περιμένω να μην υπάρξουν άλλα παρατράγουδα.