Η συγκλονιστική μαρτυρία διασώστριας του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού στο Marie Claire.
ΗΕλισάβετ Καρανίκα, 18 χρόνια εθελόντρια στον Ερυθρό Σταυρό Λάρισας και πρόεδρος του περιφερειακού τμήματος Ερυθρού Σταυρού Λάρισας βρίσκεται στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας και μιλά στο marieclaire.gr για την τραγωδία του σιδηροδρομικού δυστυχήματος στα Τέμπη με τους 38 νεκρούς μέχρι στιγμής.
Οι απόκοσμες εικόνες
«Από τις 12:30 είμαστε στο σημείο. Μας κάλεσε ο Υπεύθυνος Πολιτικής Προστασίας της Περιφέρειας και πήγαμε μαζί με 20 εθελοντές από το περιφερειακό τμήμα Λάρισας, Ελασσόνας και Κατερίνης. Απόκοσμες εικόνες, βγαλμένες από ταινία. Δεν ξέρω πώς να τις εκφράσω με λόγια.
Δεν έχω συναντήσει ξανά κάτι τέτοιο, ποτέ. Ακόμα και το δυστύχημα των Τεμπών ή του Μαλιακού, που εθελοντές του περιφερειακού τμήματος Λάρισας πήγαμε αμέσως εκεί τότε, τέτοιες εικόνες όχι. Σίγουρα, δεν έχουμε ξαναδεί. Καιγόταν το πρώτο βαγόνι. Η πυροσβεστική έκανε υπεράνθρωπες προσπάθειες, οι διασώστες επίσης, τα ασθενοφόρα, οι γιατροί του ΕΚΑΒ, όλοι. Όλοι είμαστε συγκλονισμένοι. Φανταστείτε μια τεράστια δύναμη από αστυνομικούς, ΕΚΑΒίτες και πυροσβέστες, που είναι συνηθισμένοι σε δύσκολες εικόνες, είναι όλοι συγκλονισμένοι».
Απόκοσμες εικόνες, βγαλμένες από ταινία. Δεν ξέρω πώς να τις εκφράσω με λόγια.
«Γιατί τα έστειλα να σπουδάσουν;»
Η ίδια με την ομάδα της βρίσκεται από νωρίς στα νοσοκομεία της Λάρισας, όπου μεταφέρθηκαν τα θύματα της τραγωδίας. Οι ιστορίες των οικογενειών συγκλονίζουν. Ποια η κατάσταση που επικρατεί;
«Εμείς γύρω στις 4 ήρθαμε στα νοσοκομεία. Μισοί πήγαμε στο Πανεπιστημιακό και μισοί στο Γενικό. Στο Γενικό ο διοικητής μάς ζήτησε να μείνουμε μαζί με τις οικογένειες οι οποίες δεν έβλεπαν τα ονόματα των δικών τους ανθρώπων στους τραυματίες. Πράγμα που σημαίνει πως σιγά σιγά θα έπρεπε να δίνουν τα στοιχεία τους, πώς ήταν οι δικοί τους άνθρωποι και, γενικότερα, ίσως να πάνε για αναγνώριση έπειτα από ένα σημείο, στο νεκροτομείο.
Από τις 4:30 είμαστε με δύο οικογένειες, που δεν ξέρουμε ακριβώς αν είναι δύο αδερφές ή αδερφός με αδερφή. Η μία οικογένεια έχασε τα δίδυμα κορίτσια της 20 χρονών. Μαζί τους ήταν και η πρώτη τους συνομήλικη ξαδέρφη. Τι να σας πω; Ένα άλλο ευγενέστατο ζευγάρι έχασε τον γιο του 21 ετών. Δεν γνωρίζω καθόλου από πού ήταν οι οικογένειες.
Η μία οικογένεια έχασε τα δίδυμα κορίτσια της 20 χρονών. Μαζί τους ήταν και η πρώτη τους συνομήλικη ξαδέρφη.
Τα κορίτσια ήταν φοιτήτριες. Έλεγαν εδώ η μητέρα και ο πατέρας τους “και γιατί τα έστειλα να σπουδάσουν;”. Τι να σας πω δύσκολα πολύ τα πράγματα. Είναι μικρά σε ηλικία τα περισσότερα θύματα. Οι περισσότεροι που βλέπουμε εδώ είναι γονείς που ψάχνουν τα παιδιά τους. Δεν έχω εικόνα για τον αριθμό των θυμάτων. Τα νούμερα διαρκώς “παίζουν”».
Οι περισσότεροι που βλέπουμε εδώ είναι γονείς που ψάχνουν τα παιδιά τους.
Στήριξη από ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς
«Βρισκόμαστε ακόμα στο Νοσοκομείο της Λάρισας. Έχουμε και εθελοντές της νοσηλευτικής και Σαμαρείτες και του τομέα της κοινωνικής πρόνοιας, που είναι και πιο ειδικοί στην ψυχολογική υποστήριξη των θυμάτων.
Υπάρχουν ψυχολόγοι. Κοινωνικοί λειτουργοί και εθελοντές εκπαιδευμένοι πάνω σε αυτό και συνδράμουμε όλοι. Το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο μαζί με το Γενικό και τον Ερυθρό Σταυρό στήνουν από τις 5:30 το πρωί σκηνές στην κεντρική πλατεία της Λάρισας και κάνουν υπαίθρια αιμοδοσία. Είναι μια πάρα πολύ δύσκολη ημέρα για τη Λάρισα και για όλη την Ελλάδα».
Η γιορτή που μετατράπηκε σε τραγωδία και η ανάγκη για αιμοδοσία
«Κανονικά θα γιορτάζαμε, σαν Ερυθρός Σταυρός Λάρισας. Αύριο είχαμε την ορκωμοσία των νέων εθελοντών μας, την οποία και δεν θα κάνουμε.
Έχουμε υπαίθρια αιμοδοσία στην κεντρική πλατεία της Λάρισας. Επειδή είναι δύσκολο να έρθουν στο νοσοκομείο οι αιμοδότες κάνουμε υπαίθρια αιμοδοσία σήμερα, ίσως και αύριο, από τις 9 μέχρι και τις 14:00, για τους τραυματίες του δυστυχήματος. Μπορείτε και από την Αθήνα να δώσετε αίμα, δηλώνοντας πως θέλετε να πάει στους τραυματίες του σιδηροδρομικού δυστυχήματος. Σε όλα τα νοσοκομεία της Ελλάδας γίνεται αυτό».
Όσο για το αν υπήρχε κάποιος υπεύθυνος για να ενημερώνει τον κόσμο: «Δεν το γνωρίζω. Δεν είδα κάποιον. Εμείς κάνουμε τη δουλειά μας. Οι εργαζόμενοι στο νοσοκομείο είναι πολύ υποστηρικτικοί με τους συγγενείς. Δεν μπορώ να σας πω κάτι».