Η γυναίκα με την αρχετυπική ομορφιά αποφασίζει να είναι για πρώτη φορά ο εαυτός που επέλεξε και όχι εκείνος που της επέβαλαν σε ένα -ήδη πολυσυζητημένο- ντοκιμαντέρ σχεδόν δυόμισι ωρών
Υπάρχει μια ερώτηση επίμονη και βασανιστική, η οποία ακολουθεί την Μπρουκ Σιλντς σαν πιστό σκυλί και μάλιστα πολύ πριν ακόμα η ίδια προλάβει να αποκτήσει αντίληψη του εαυτού και αίσθηση της εξωτερικής εικόνας της – ή μάλλον της επίδρασης που θα είχε η τελευταία στους άλλους. Στα 57 της χρόνια η Αμερικανίδα ηθοποιός ακόμα δεν έχει καταφέρει να την απαντήσει, τουλάχιστον πειστικά. Ούτε και πρόκειται να το πετύχει στο εγγύς ή στο απώτερο μέλλον. Κι όμως, παρά το εξόφθαλμα μάταιο της υπόθεσης, η ίδια την αρθρώνει για μία ακόμα φορά, ίσως πιο μεγαλόφωνα από ποτέ, σχεδόν την κραυγάζει. Πού; Στο αυτοβιογραφικό ντοκιμαντέρ της με τίτλο «Pretty Baby» σε σκηνοθεσία Λάνα Γουίλσον -γνωστή από το «Miss Americana» της Τέιλορ Σουίφτ- που κάνει πρεμιέρα αύριο στο δίκτυο Hulu (στην Ελλάδα στο Disney+). Η Σιλντς ακούγεται στο τρέιλερ να αναρωτιέται: «Τι θα γινόταν εάν δεν είχα αυτό το πρόσωπο;».
Συνοπτικά θα μπορούσε να της απαντήσει κανείς πως δεν θα είχε ντεμπουτάρει στο θέαμα σε ηλικία μόλις 11 μηνών, δεν θα είχε πάρει το βάπτισμα του πυρός στην κινηματογραφική βιομηχανία στα 12 της χρόνια, υποδυόμενη μάλιστα μια ανήλικη πόρνη, δεν θα είχε ενσαρκώσει σύμφωνα με το περιοδικό «Time» την επιτομή της αμερικανικής – και άρα οικουμενικής- αίσθησης περί ωραίου, δεν θα είχε υπάρξει επιστήθια φίλη και συνομιλήτρια του Μάικλ Τζάκσον, δεν θα ήταν η καλλονή, η έκπαγλη ομορφιά της οποίας λεγόταν κάποτε ότι έκανε τους άνδρες να ξεχνούν να τινάξουν τη στάχτη του πούρου τους. Αλλά δεν θα είχε πέσει και θύμα βιασμού λίγο μετά την αποφοίτησή της από το Πανεπιστήμιο Πρίνστον, δεν θα είχε στείλει επιστολή στον βιαστή της η οποία έμεινε αναπάντητη, δεν θα είχε αντικειμενοποιηθεί από τα media, τους δημοσιογράφους και το Χόλιγουντ, δεν θα είχε γίνει αυτό που αρχικά ήθελε η μητέρα της για εκείνην και κατόπιν γιγαντώθηκε σε συλλογική απαίτηση, δεν θα είχε περάσει από ψυχολογικές Συμπληγάδες τις οποίες κατάφερε να διαπλεύσει με απειράριθμες ώρες ψυχοθεραπείας αλλά και τη συγγραφή τεσσάρων βιβλίων, στα οποία όμως είχε αποφασίσει να πει μισές αλήθειες ή τουλάχιστον να τις εκφράσει ωραιοποιημένες και με ευήκοο για τα αυτιά της τρόπο. Ναι, η Μπρουκ Σιλντς χρειάστηκε μάλλον περισσότερο από τον αναμενόμενο χρόνο για να πάρει την απόφαση να μιλήσει κοιτώντας τον εαυτό της κατάματα και να τον αντιμετωπίσει στα ίσα. Στο διάρκειας 2 ωρών και 18 λεπτών ντοκιμαντέρ, όμως, δεν παίρνει τα μάτια της από πάνω του.
Αν μάλιστα η αυτοβιογραφική τηλεοπτική αφήγηση δεν έπαιρνε τον τίτλο από την ταινία του Λουί Μαλ που σύστησε την προέφηβη τότε Μπρουκ Σιλντς στην οικουμένη (βλ. «Pretty Baby»), θα μπορούσε να τιτλοφορείται «Πώς επιβίωσα». Το παραδέχεται και η ίδια πως στα 57 της χρόνια μπορεί να είναι συγκροτημένη, ώριμη και νηφάλια σαν από θαύμα. Η ζωή της άλλωστε ήταν περιπετειώδης πριν ακόμα η ίδια έρθει στη ζωή. Ενώ η μητέρα της, Τέρι, μοντέλο και ηθοποιός, την κυοφορούσε, η οικογένεια του πατέρα της έβαλε λυτούς και δεμένους προκειμένου να την πείσουν να διακόψει την εγκυμοσύνη. Της πρόσφεραν ακόμα και λεφτά. Ομως εκείνη ήταν αποφασισμένη να φέρει στη ζωή τον καρπό του έρωτά της με τον Φρανκ Σιλντς, μεγαλοστέλεχος της εταιρείας Revlon. Ο γάμος τους, που έλαβε τελικά χώρα λίγο πριν από τη γέννηση της κόρης τους, είχε ημερομηνία λήξης συντομότερη κι από παστεριωμένου γάλακτος μακράς διαρκείας. Εμειναν μαζί μόλις πέντε μήνες. Αλλά το διαζύγιο καθόλου δεν πτόησε την Τέρι, η οποία παρεμπιπτόντως ήταν εθισμένη στο αλκοόλ, να βάλει σε εφαρμογή το σχέδιο που είχε ενορχηστρώσει για τη μοναχοκόρη της. Η μικρή Μπρουκ, το μωρό με το αγγελικό πρόσωπο, ήταν καταδικασμένη εκ γενετής να κατακτήσει το μόντελινγκ, τη διαφήμιση, τον κινηματογράφο, το θέαμα.
Σε ηλικία μόλις 11 μηνών έκλεισε την πρώτη της δουλειά. Έγινε το κεντρικό πρόσωπο μιας καμπάνιας σαπουνιών. Πώς κατάφερε να ξεχωρίσει ανάμεσα στα εκατοντάδες μωρά που η μητέρα της τής αφηγούνταν πως διεκδικούσαν τον ρόλο; Η Μπρουκ ήταν το πιο ήσυχο και το λιγότερο κλαψιάρικο από τα υπόλοιπα βρέφη. Ο λόγος; Πριν την οντισιόν είχε πάρει έναν καλό μεσημεριανό υπνάκο. Η καριέρα της είχε ήδη πάρει μπροστά πριν η ίδια μάθει να συγκρατεί τις βιολογικές ανάγκες της. Μεγάλωσε με πιάνο, γαλλικά και μαθήματα ιππασίας, κυρίως όμως με την ακράδαντη πίστη πως είχε έρθει στον κόσμο για να ξεχωρίσει από το πλήθος. Πώς μπορούσε να κάνει αλλιώς όταν γαλουχήθηκε ακούγοντας τους «μεγάλους» να αναμασούν τη φήμη πως η Ιλέιν Φορντ του ξακουστού πρακτορείου μοντέλων δημιούργησε παιδικό τμήμα για τα μάτια της μόνο.
Το κινηματογραφικό βάπτισμα του πυρός το πήρε το 1977 στο «Ανι Χολ» του Γούντι Αλεν, όμως τελικά οι σκηνές στις οποίες έπαιξε κόπηκαν στο μοντάζ. Την επόμενη χρονιά είχε ραντεβού με την οικουμενική διασημότητα, υποδυόμενη μια ανήλικη εκδιδόμενη στη Νέα Ορλεάνη του 1917. Θυμάται πως ο Μαλ την είχε ρωτήσει αν καταλαβαίνει τι είναι η πορνεία. Κι εκείνη είχε απαντήσει πως είναι οι κοπέλες που ξεροστάλιαζαν στο πεζοδρόμιο της 42ης Οδού και πιθανότατα κρύωναν.
Η Μπρουκ Σιλντς του 2023 μοιάζει να γίνεται για τον εαυτό της η μητέρα που θα ήθελε να έχει
Για τη Σιλντς το «Pretty Baby», παρά την αμφιλεγόμενη θεματολογία του και τις σκανδαλιστικές γυμνές σκηνές της ίδιας, παραμένει έως σήμερα η πιο σοβαρή δουλειά που έκανε ποτέ στο σινεμά. Βέβαια, οι κόρες της, Ρόουαν και Γκρίερ, 19 και 16 ετών αντίστοιχα, τις οποίες απέκτησε από τον δεύτερο γάμο της με τον σεναριογράφο Κρις Χέντσι, αρνούνται να την παρακολουθήσουν. Θεωρούν πως στην πραγματικότητα πρόκειται για παιδική πορνογραφία. Αυτή τους η πύρινη αντίδραση ήταν που λειτούργησε αφυπνιστικά για τη Σιλντς, η οποία πλέον αναμετράται με την απορία πώς η μητέρα της όχι μόνο της επέτρεψε αλλά της υπέδειξε να κινηματογραφηθεί γυμνή στα 11 χρόνια της και να ποζάρει έναν χρόνο νωρίτερα πάλι με αδαμιαία περιβολή για το «Playboy». Αλλά, όπως ομολόγησε σε πρόσφατη συνέντευξή της, δεν μπορούσε παρά να υπακούσει. Η Σιλντς μεγάλωσε σε έναν κόσμο που δεν βαστούσε να δεχτεί την άρνηση ως απάντηση και βέβαια δεν της αναγνώριζε κανένα δικαίωμα. Ηταν υποχρεωμένη να εκτελεί. Οπως συνέβη στα 15 της με τη «Γαλάζια Λίμνη» – μια εμβληματική ταινία για όσους μεγάλωσαν τη δεκαετία του ’80-, η οποία για την ηθοποιό έχει κατ’ αναλογίαν διαστάσεις σημερινού reality, αφού εκείνο που ήθελαν οι παραγωγοί και ο σκηνοθέτης ήταν να καταγράψουν το πέρασμα της ίδιας της ηθοποιού από την εφηβεία στην ενηλικίωση. Η υπόθεση ήταν απλώς η πρόφαση για λίγη ακόμα αντικειμενοποίηση. Λίγο μετά ήρθε η περίφημη καμπάνια των εσωρούχων Calvin Klein και βέβαια το εξώφυλλο του περιοδικού «Time» το 1981, στο οποίο η Σιλντς χαρακτηριζόταν ως το «πρόσωπο της Αμερικής» και η ταρίφα της ως μοντέλου υπολογιζόταν στα 10.000 δολάρια την ημέρα.
Στο αυτοβιογραφικό ντοκιμαντέρ της «Pretty Baby» η Σιλντς αναρωτιέται: «Τι θα γινόταν εάν δεν είχα αυτό το πρόσωπο;»
Παρότι αναμφισβήτητα βρισκόταν στο απόγειο της καριέρας της ή καλύτερα στην ακμή της διασημότητάς της, η Σιλντς επέλεξε να φρενάρει την κεκτημένη ταχύτητα που της είχε δώσει η σπρωξιά της μητέρας της και να σπουδάσει. Φοίτησε στο Πρίνστον, πήρε πτυχίο στη γαλλική φιλολογία αλλά και αρκετά κιλά. Τότε συνειδητοποίησε ακόμα μία φορά την απαίτηση που είχαν οι άλλοι από εκείνη. Πώς; Από τα στραβά, σχεδόν περιπαικτικά βλέμματα που την περιτριγύριζαν. Αυτά για τα οποία βρήκε λίγο χώρο στην αυτοβιογραφία της, την οποία κυκλοφόρησε το 1985 – δηλαδή μόλις στα 20 της. Βέβαια, το πιο σκανδαλιστικό σημείο του βιβλίου, το οποίο κατά κύριο λόγο γράφτηκε από έναν ghost writer, ήταν η παραδοχή της πως μέχρι τα πρώτα χρόνια του πανεπιστημίου δεν είχε καμία σεξουαλική επαφή. Εκείνη που θεωρούνταν το απαύγασμα της απενοχοποιημένης σεξουαλικότητας πρόβαλε ως ένα σύμβολο συντηρητισμού. Είτε σεξουαλικά απελευθερωμένη, είτε παρθένα, είτε καλλίγραμμη και γυμνασμένη, είτε με περισσότερα κιλά, όπως κι αν ήταν, η Μπρουκ Σιλντς δεν μπορούσε να κάνει πια αυτό που είχε προγραμματιστεί να εκτελεί από παιδί, να τους ικανοποιεί δηλαδή όλους, ευοδώνοντας την εντελώς αυθαίρετη, παράλογη και τελικά φασιστική προσδοκία που είχαν από εκείνην. Στο «Pretty Baby» του 2023 η Σιλντς μοιάζει να γίνεται για τον εαυτό της η μητέρα που θα ήθελε να έχει. Τι κι αν πέρασε κυριολεκτικά μια ζωή κάτω από τον προβολέα της δημοσιότητας και τον μεγεθυντικό φακό των media. Για πρώτη φορά μπορεί, τολμά και αντέχει να είναι ο εαυτός της ◆
